Akşamın loş avuçlarıyla sıvazladığı camlardan süzülürken hüzün,
Bir yalnızlık türküsüdür çalınan, tenhalığın mızrabında.
Sen gideli, zaman öyle ağır ki,
Sanki her saniye bir asra gebe...

Ellerim boşlukta arar seni,
Rüzgârlara tutunmuş bir çığlık gibi.
Geceler, uzak bir diyardan gelmiş cellatlar misali,
Yüreğime çöker, kanat... Devamını Gör

Bir hüzün ki sarmış zulmet-i kollarıyla beni her cihetten
Ne kûhda kar kaldı, ne bağda taze bir varak.
Ne nehrin akışında bir sadâ, ne de bülbülde âvâz,
Dışımda feryat, içimde bir sükûn-ı câna mâlik.
Kederle raks eyler her dem gölgem, perişan,
Her adımda bir anı, her nefesten bir sızı.
Gönlümün vîrânesinde bir sen, bir de ben kaldık,
İki â... Devamını Gör

Hayatı kahkahalarıma sığdırmışlığım çoktur. Ruhum büyüyememiş bir çocuktur benim. Ama fazla kırılgan bir kalbim ve unutamayan bir hafızam var. Sildim dediğim kimseyi silemedim. Canım çok yandı. Yaşama devam etmek istemediğim çok zaman oldu. Her seferinde yeni bir ben inşa ederek tutunmaya çalıştım hayata. Fazlasıyla yorgunum. Duygularını alenen yaş... Devamını Gör

Fabrikanın önüne vardığında kapı zincirlerle kilitlenmişti. Eylül zinciri kırmak için taşlardan yardım aldı, elleri kan içinde kaldı ama kapıyı açmayı başardı. İçeri girdiğinde ağır bir barut kokusu vardı. Bodrumun köşelerinde patlayıcılar yerleştirilmişti.
Zamanlayıcıyı gördü: 10 dakika.
Eylül, kaseti ve Leyla’nın eşyalarını kurtarmak için önce ... Devamını Gör

Kasaba meydanında tuhaf bir sessizlik vardı. Eylül’ün yürüyüşü, taş döşeli yollarda yankılanıyordu. Babasının defteri çantasında, Leyla’nın kolyesi boynundaydı. Kendi kendine mırıldandı:
“Bu sırlarla artık geri dönüş yok. Babamı susturdular ama beni asla susturamayacaklar.”
Tam o sırada, kasabanın en büyük çanı çalmaya başladı. Çan sesi, gökyüz... Devamını Gör

Kaç satır zamanı boylamış
Kaç şiir gizlenmiş yüreğimde
Hangi kelimedir seni durduran gönlüm
Yine mi meçhule adandın.
Kaç yerimden gömülmüşüm bilinmez
Paramparça oluşumun bir ehemmiyeti de yok zaten
Günü geçmiş cümlelerimin
Nice yıllarını kutlar oldum.
Bu buhran nedendir
Nedir tesellisi
Kimdedir telafisi
Arşınlanmış yolun yarımlığı
Han... Devamını Gör

Gece boyunca gözünü kırpmadı Eylül. Aynadaki parmak izleri, birisinin odasına girdiğinin kanıtı gibiydi. Ama kapılar kilitliydi, pencereler kapalıydı. “Biri bana oyun oynuyor,” diye fısıldadı kendi kendine.
Sabah olduğunda, babasının ölümünden kalan tek iz olan eski defteri eline aldı. Defterin ilk sayfasında garip bir cümle vardı:
“Göl, konuşurs... Devamını Gör

1. Bölüm: Sessiz Çığlık

Gece, karanlığın en derin yerinde bir sır saklıyordu. Yağmur, eski taş sokaklara vurdukça, sanki geçmişin bütün günahlarını yıkamaya çalışıyordu. Eylül, ıslak kaldırımlarda tek başına yürürken ayak sesleri yankılanıyordu. O an anladı ki, birisi onu izliyordu…
Gözlerini kapattı ve babasının cenazesinden kalan son kareler ... Devamını Gör

MİSLİNA'NIN VASİYETİ VE MİRASI

Üç Emanet

Emanet.. Nerede Saklı.. Açmanın Şartı

1. Mor Eşarp;

Annemin sandığında en dipte kokusu hala üzerinde İlk çocuğun doğduğunda gözyaşlarını dindirmek ve ona güç vermek için bağla Bilsin ki o eşarp nesiller boyu süren bir umudun yadigarıdır

2. Yarım Şiir;

Babamın yıpranmış defteri sayfa 47 ke... Devamını Gör

"SON NEFESİN FISILTISI: İDLİB'İN KOKUSU VE ELİAS'IN YANKISI

Son günlerde İdlib'in kokusunu alıyorum, biliyor musun Elias? Toprağın o derin, o tanıdık kokusunu… Sanki rüzgar kilometrelerce öteden taşıyor anıları, burnuma doluyor baharın ilk yağmurundan sonraki o eşsiz rayiha. Bu koku, içimde tatlı bir sızıyla karışık bir huzur yaratıyor. Anl... Devamını Gör

- MİSLİNA'NIN VASİYETİ: YAŞAM RİTÜELLERİ VE ŞİFACI MİRASLAR

I. Her Doğum Gününüzde: Bir Ritüel
Bu ritüel, size babasızlığın derin boşluğunu sarıp sarmalayan bir sarılış gibi gelecek. Yalnızlığınızı hafifletecek, her doğum gününüzü bir anma ve yeniden doğuş anına dönüştürecek.

* Bir zeytin çekirdeğini taşla kırın: Tıpkı hayatın bizi zaman... Devamını Gör

(Torunum Elias'a ve Tüm Kırılmış Kalplere Vasiyetim)

NECKAR KIYISINDAKİ SON GÜN BATIMI

"Elias'ım, Heidelberg'de Neckar'ın sularına bakıyorum. Suyun rengi, dedenin gözlerindeki hüzne benziyor. Sana bıraktığım ne altın ne de mülktür. Sana mirasım, bir çekirdeğin kırılma cesaretidir. Kırıldığında bile yeniden filizlenme umududur. Bu, yaşamı... Devamını Gör

“MİSLİNA'YA: KIRMIZI KUŞUN KANATLARINDAKİ ŞİİR



(يا بُنَيَّتِي مِثْلَ النَّجْمَةِ فِي عَيْنَيَّ تَزْهو)
(وَيَا حَنِينِي الَّذِي فِي القَلْبِ يَغْنُو)
(أَنْتِ الرَّبِيعُ الَّذِي فِي رُوحِي يُزْهِرُ)
(وَأَنْتِ المَعْنَى الَّذِي فِي الدُّنْيَا يُخْتَبَرُ)
(كَبُرْتِ كَالْغُصْنِ صَارَ شَجَرَةً)
(جُذُورُكِ فِي الأَرْضِ صَارَتْ وَطَنًا)
(... Devamını Gör

TOHUMLAR

Babamın avucunda bir zeytin çekirdeği,
“Kırılmayan acı, yeşermeyi unutur Mislina’m”dedi.
Serakib’te toprağa düştü ilk gözyaşım,
Fırat’ın sularıyla yıkanmış bir çocukluk...
Göç bavullarında saklı:
Anamın Mor eşarbı, babamın yarım şiiri.

NORD GARI, PERON 3

Saat 04:27
Tren gecikti, mutluluğumuz da...
Babamın defte... Devamını Gör

2. "Üçüncü Ay"
```
Yastığın kokusu giderek siliniyor Seher'im,
Her sabah biraz daha çalıyor alarmın acımasız sesi.
Mislina dün "Anne nerde?" diye sordu,
Ben "Bulutların arkasında" dedim,
Çocuk inandı.
Peki ya ben?
Ben ki yalanı bile özleyecek kadar açım sana...
```
(Sayfa altı notu: "Mi... Devamını Gör

1. Heidelberg'deki İlk Dersim- Babamın notlarıyla hazırladığım "Arap Şiirinde Kayıp Anneler" semineri
2. Torunum Lina'nın Doğumu - Doğum belgesine babamın adını verdim
3. Serakib'deki Kütüphane - Yıkık evin yerine inşa ettirdiğimiz binanın açılış konuşması
4. Son Şiir Kitabım - Annemin defterlerinden derlediğim "Tozlu Sayf... Devamını Gör

Ah, o defter... Babamın kokusunu taşıyan, yılların yorgunluğunu sırtlamış o eskimiş defter. Parmaklarım sayfaların üzerinde gezinirken, her bir kırışıklıkta, her bir soluk izde onunla yeniden buluştuğumu hissettim. Sanki zaman durmuş, ben babamın gençliğine, onun gizli dünyasına adım atmıştım.

Derken, o sayfa... Sayfa 73. Evet, burasıydı. Baba... Devamını Gör

BABAMIN GÖNLÜNDEKİ KORKU

Vasiyetinde bahsettiği yeşil sandığı açtığımda, sanki zaman durdu, nefesim kesildi. İçinden sadece eşyalar değil, annemin ruhu döküldü üzerime; her biri kalbimi sızlatan, dokunaklı birer notaydı. Onu kaybettikten sonra ilk kez bu kadar yakından hissettim varlığını.

* Babamın üniversite notları: Sarıya çalmış kağıtl... Devamını Gör

Üniversitenin tarihi konferans salonunda, siyah cübbesi ve mor şalıyla Mislina sahneye çıkarken, salon alkışlarla sarsıldı. Gözlerim, onun duruşundaki o asaleti ararken -tıpkı senin düğünümüzdeki o vakur duruşun gibiydi- ellerim titredi.
Sahnedeki O An
Sunucu "Mislinanın adını, Arap Dili ve Edebiyatı birincisi!" diye anons ettiğinde, ... Devamını Gör

Zamanın Saçlardaki Sırrı
Mislina 13 yaşına bastığında, o gün ayna karşısında ıslak saçlarını tararken nefesim kesildi. Kestane renkli dalgalar, banyo penceresinden süzülen sabah ışığını yakalayışıyla parlıyordu… Tıpkı Serakib'te, o ilk buluşmamızda, İdlib'in güneşi senin saçlarına vurup onları altın rengi bir tül gibi aydınlattığında hissettiğim... Devamını Gör

Seher gitti… Ansızın, sessizce, bir sonbahar yaprağı gibi usulca kayıp gitti. Geride, sarsılmış bir yürek ve küçücük elleriyle hayatın ağırlığını taşımaya çalışan bir kız çocuğu bıraktı: Mislina.

Şimdi evde her şey Seher’siz. Onun kahkahalarının çınladığı koridorlar bomboş, mutfakta pişen yemeklerin kokusu artık yok. Mislina, annesinin ayakkab... Devamını Gör

:SEHER'İN SON İBRETİ

(Hastane Koridorlarında Çaresizlik)

Seher'in sararan göz akları ve avuç içlerindeki turuncu lekeler ilk uyarıydı. "Karaciğer yetmezliği" tanısı konduğunda, "Tedavi olacaksın!" diye diretmiştim. Ama o, İdlib'deki o zeytin ağacının kökleri gibi direniyordu:
"Muhammed'im Rabb'im ne zaman çağı... Devamını Gör

Ölümü görmüş gibi
Ölümü görmüş kadar
Yürümek istiyorum
Bir kumbaraya pislikleri attığım kadar
Dolaştığım sokaklarca
Düştüğüm melanetleri
Arkamda süründüğünü
Ve değer görünmediğim
Herşeyin arkasında süründüğümü
Bilirken Yoluma Allah düşsün diye
Allah a kalbim yalvaryakar kepaze ediyorum
Düşlerimin düşüşleri kepazeliğe
Kaygılarımın ölüş... Devamını Gör

O kadar kalabalıktı ki, aslında nostalji yaşayalım derken ruhunu bozuyoruz sanki. Kendimle çeliştim.

Meselâ resim çekmezsen olmaz ama çekmende bu heybete saygısızlık.

Koy kendini kubbeli evlerin yerine, karşısında yeni yetme çocuklar sırıtarak fotoğraf çekiyor! saygıyla eğilmek ve se... Devamını Gör

Bir ülke var şu an yangın yeri. Halbuki çok güzeldi bir zamanlar. Ormanlarında, çay yeşilinden tut, yosun yeşiline kadar binbir ton vardı. Denizleri desen bir kristal kadar berrak ve ışıl ışıldı. Turkuaz dönerdi cam göbeğine. Bazen ise gece mavisine.

Kuşları ayrı bir cıvıldardı güzel ülkemin. Kara haberi bile üzülerek verirdi gamlı baykuşları.... Devamını Gör