Bazen bir adım atmak,
bütün dünyayı değiştirebilir.
İleriye doğru attığımız her adım,
gizli bir evrenin kapılarını aralar,
görmediğimiz, hissetmediğimiz bir yolculuğa çıkarız.

Ama o adımlar bazen ağırdır,
sanki yerler bizi tutmak istemez gibi.
Yüreğimizde korku,
gözlerimizde belirsizlik,
ama yine de yürürüz,
çünkü başka bir yol yoktur.
... Devamını Gör

Sonsuzluk bir düşünce gibidir,
bazen çok uzak,
bazen de en yakın.
Bir an var,
gözlerimizi kapatıp düşündüğümüzde,
bütün zaman dilimlerinin birleştiği yerdir.

Ve o an,
içimizde bir boşluk yaratır,
ama aynı zamanda da
bizi bütünleştirir.
Bütün evrenin tek bir nefeste
derin bir yankı gibi yankılandığı o an,
gözlerimizde kaybolan bir yıld... Devamını Gör

Bazen,
yalnızlık, bir yük gibi gelir,
gölgesiyle seni sarar,
sana suskun bir sessizlik bırakır.
Ama belki de,
yalnızlık,
bütün o dış dünyadan kopuşun
ve kendi içindeki evreni keşfetmenin
ilk adımıdır.

Yalnızken,
seslerin hiçbiri sana ait değildir.
Yalnızken,
gözlerindeki yansıma
sadece senin ve geçmişin olur.
Ve işte o an,
her şeyi... Devamını Gör

Bir yerde,
çok uzakta bir yerlerde,
bekleyen bir kalp var.
Zaman,
onu her geçen gün biraz daha sabırsızlaştırıyor,
ama o bekleyiş hiç bitmiyor.
Bir umut,
bir hayal,
bir söz var bekleyen,
ve o söz,
gözlerinin derinliğinden geliyor.

Beklemek,
sadece zamanın geçmesini izlemek değil.
Bir rüya gibi,
içindeki dünya da değişir.
Her geçen ... Devamını Gör

Dünya gürültüyle dolu,
her an bir yankı,
her adım bir çığlık.
Ama ben,
sadece sessizliği arıyorum.
Bir köşede,
gözlerim kapalı,
rüzgarın melodisini dinliyorum.

Bazen,
dünyanın karmaşası bana çok ağır gelir.
Kelimeler kesilir,
bağıran sesler uzaklaşır,
ve geriye sadece ben kalırım.
Ve o an,
kendi içimdeki huzura,
en derin sükunete u... Devamını Gör

İçimde bir boşluk var,
doldurulması zor,
belki de hiç dolmayacak.
Bir boşluk ki,
her şeyin tam ortasında,
her an biraz daha büyüyor.

Gözlerimdeki kaybolmuş ışık,
sesimdeki eksik yankı,
hepsi bu boşluğa ait.
Bir yerlerde,
içimde bir şey eksik,
ama ne olduğunu hiç bilemedim.

Bazen düşünüyorum,
belki de herkesin içinde bir boşluk vard... Devamını Gör

Bana belirgin bir arzu verin ve dünyayı alt üst edeyim. Çünkü arzu, sadece bir kıvılcım değildir; evreni tutuşturan ateştir. Ümitsizliğin panzehiri nerededir? Belki bir bakışın içinde, belki de bir yalnızlığın uçurumunda saklı. Namevcudiyet… Adı bile ürkütücü, dokunduğu her şeyi eriten bir boşluk. Ne mide bulandırıcı bir şey, bu görünmez kollar... Devamını Gör

Gece, kendi içimde büyüyen bir yara gibi karanlık. Zamanın soğuk parmakları ruhumu didikliyor, derinliklerimde yankılanan bir sessizlik var. Tüm kelimeler boğazıma düğümlenmiş, yutkunuyorum ama geçmiyor. Gökyüzüne bakıyorum; yıldızlar gözlerini kaçırıyor. Mehtap bile, utançla örtüyor yüzünü. İçimde bir şey kırılmış gibi, bir şeyin düştüğünü duyuyor... Devamını Gör

Eskiden beni yerle bir eden şeylere sessiz kalıp tepki bile vermiyordum. Bu olgunluk mu, yoksa küskünlük mü bilmiyorum; belki de alıştım, belki de yoruldum. Hayatın karmaşası içinde kendimi bulmaya çalıştığım anlarda içimdeki sükunet, bir kor gibi yanıyor. Dışarıya vurmadıkça daha da derinleşiyor; ama derinleştikçe, bu ateş içimde bir yanık haline ... Devamını Gör

Ben, zamanın ince ipliğine asılı bir sisim; akışın ne başlangıcında ne de sonundayım. İleriye gitmek, geçmişe dönmek… Bunlar yalnızca insanın uydurduğu yanılsamalar. Oysa ben, bir hiçliğin içinde, sonsuz bir boşluğun solgun nefesinde savruluyorum. Ruhuma çöreklenmiş bir yük var; varlığını hissettiğim ama asla anlayamadığım bir ağırlık. Bu yük, yıld... Devamını Gör

İçine çekiyorsun
Okyanusun dibindeyken
Yunus olduğunu ve bu okyanusu içinde bitiremeyeceğini anlıyorsun

Ve hepsini gözpınarlarından
Haşhaş çektikleri gibi
Azar azar
Bedenin bütün okyanusun ağırlığında ezilirken
Azar azar herşeyini güneşin eritişini izlemek istiyorsun
Bu çıldırışıda işte ordan o gözpınarlarından yapmak istiyorsun

İşte... Devamını Gör

İnsan beyni evrenle bir bütündür.
Yoksa değil midir?

Eminim hepimiz sormuşuzdur bu soruyu ,sormayanlarsa bunları okuduktan sonra sorgulamaya başlayacaklardır.Hani hep deriz ya everene mesaj gönderme,evrenden ne istersen o olur diye.Gerçekten de öyle,biz ne düşünürsek ne istersen ,neye o kadar çok odaklanırsak evren sanki beynimizden aldığı bir ... Devamını Gör

Yosun rengi bir akşamda
Kıyısını demirlerle kaplanmış bir okyanusun
Acısı ile zifirlemiş hayatı insan
Dem vurmak ve gen vurmak ikileminde
Sürekli çoğalmış da
Güzelliği yansıtamamış evrene
Kalıp çıkarır gibi
Kötülüğün tüm boyutlarına ulaşmış
İyiliğin, güzelliğin de tarafı olmuş bazıları
Lakin kötüler ve kötülükleri daha hızlı yayılmış
Sa... Devamını Gör

Yaşamın güzelliştirilmesinden daha değerli ne var?
Bitmesi gereken herşey zamanı gelince bitiyor.
Önüne kimse geçemiyorken.
Suyun berraklığı ile bir bitkiye can verebilirken.
Toprakları üstüne serperek yaptığımız botanlarla evreni yok ediyoruz.
Birşeyi olduğu gibi yaşatmaktan başka ne değerli olabilir.
Yeraltı zenginliğini sırf kendi çıkarlar... Devamını Gör

Tripoliçe'nin arnavut kaldırımlı sokakları boyunca, eski binalar geçmiş dönemlerin sessiz nöbetçileri gibi duruyordu; yıpranmış cepheleri zamanın geçişine tanıklık ediyordu. Bu evlere uzaktan bakan sakin bir göletin parıldayan yüzeyinin altında, nilüferler meltemde hafifçe sallanıyordu; narin yaprakları, sarkan dalların arasından süzülen güneş ışığ... Devamını Gör

Kim'iz biz, ne için yaşıyoruz. İdeallerimiz için mi yoksa yüksek bir kariyer için mi yada sevdiğimiz için peki ya ailemiz ailemiz içinde yaşarız dimi. Peki ya kendimiz bugüne kadar kendimiz için yaşamayı birkez olsun düşündük mü. Başarılı olmak evet kendimiz için gözükebilir evet, ama değil çevre imrensin seni kıskansın evet evet doğru duydun hepsi... Devamını Gör

Buğusunda bir ömrün,
Yazıp yazıp sildiğimiz yazıların...
Kalmak ve gitmeyi hapsetmiş,
Özgürlüğün delisi ömür...
Yırtık bir mavi pantolon,
Beyaz bir tişört eşleşmesi anlar...
Kimileri göstere göstere günah kazandığı paralarını harçarken gözümüze sokuyor,
Fakire ahhh fakire ne gam dünya...
Yitip giden insanlığın arkadaşı sevgisizlik,
Tohumu ... Devamını Gör

İncecik dudakları, döküm makinesi gibi çalışarak kalıptan çıkmışçasına iyi kesilip biçilmiş laflar döküyor; kimi zaman şefkatle okşar gibi açılıp kapanarak kadife dokunuşlarıyla yumuşacık şekil verdikleri bölük pörçük seslerle hayatın kor gibi parlayan görkemini, büyüleyici güzelliklerini anlatan, yaşamın anlaşılmazlığını ve esrarını yankılayan zar... Devamını Gör

Sahilde bir süre oturduktan sonra, Ceren ile Yasemin eve gitmek için yol aldılar. Eve vardıklarında Yasemin odasına geçti. Kutusundaki monolog defterini çıkardı ve yeni bir sayfaya yazmaya başladı.
...
Karanlığı sevmek suç mu ? Peki karanlık nedir?bizim karanlıklar içinde aydınlığımız yok mu ? Bence karanlık bizim aydınlığımız çünkü geceleri tek ... Devamını Gör

Ne güzeldi pencereden süzülen ışık. Umut veriyordu insana, yaşama isteği uyandırıyordu sanki. Odadaki diğer tüm kokuları tolere ediyordu. Uzun süredir duymak istemediğim kokulardı bunlar. Güneşe baktıkça, güneşin bir kokusu varmış gibi uzaklaşmıştım o yerden. Ne kadar daha keyifle güneşi seyredebileceğimi merak ediyordum. Ölünce güneşi görebilir mi... Devamını Gör