Soyunduğum yerde kayboluyorum; tanıyamıyorum bedenimi, okşayamıyorum sesimi, yutkunduğumu duyan bir soluğum yok, önümdeki karanlıklar sadece kabarmakla yetiniyor. Kambur kalıyor zihnim:Karşısında beliren yola peşi sıra kontrolsüz adımlarla ilerliyor, bir bulanıklık sezinliyor içten içe, kabuğunda olan bakıldığında gevşek görünen ama çıkarmaya yelt... Devamını Gör

Bir tarlada binlerce başakla sürülmüşüm
Gözüm: biraz sudan biraz topraktan örülmüşüm
Güneşe baktıktıkça rengi sararmışım
Ateşte kavrulup çenede ezilirmiydim

Beğene beğene güneşi beğenen bu tabiat
Her baharın sonunda ölmedi mi
İslamın derin yarası şeriat
Baharlar denilerek düşmedi mi

Şu çorabın söküğünü gör
Yılanın başını
Dönen dolab... Devamını Gör

Bir çaresi var mı? Bazen nefesim bile ağır geliyor bedenime, öyle kir tutmuşum ki yağmur damlaları bile iğreniyor bana dokununca, çocuksu masum olan ruhum, kayıp bir çocuk gibi firarda. Öyle bir ağlasam, öyle bir ağlasam ki ben benden ayrılsam.
Annem cennetim, yaşam bir döngü halinde cehennemim, merak etmeyin biraz sonra gülerim. Mevsim değilim k... Devamını Gör

Ben, zamanın ince ipliğine asılı bir sisim; akışın ne başlangıcında ne de sonundayım. İleriye gitmek, geçmişe dönmek… Bunlar yalnızca insanın uydurduğu yanılsamalar. Oysa ben, bir hiçliğin içinde, sonsuz bir boşluğun solgun nefesinde savruluyorum. Ruhuma çöreklenmiş bir yük var; varlığını hissettiğim ama asla anlayamadığım bir ağırlık. Bu yük, yıld... Devamını Gör

Kasabanın kalbinden geçen derenin köprüyü gören ayaklarında kara leyleklerin acı çığlıkları ile güne uyandım.Sisli ve kasvetli havanın ruhumda uyandırdığı sancıyla ahşap evin merdiveninden aşağı doğru yavaş adımlarla yürümeye başladım.Bir kaç adım sonra kasaba meydanında dumanların yükselmekte olduğunu gördüm.Simsiyah dumanlar sanki öfkeden kudurmu... Devamını Gör

• 29 Ekim 1859 - İspanya, Fas'a harp ilan etti.
• 29 Ekim 1913 - Batı Trakya Bağımsız Türk Hükûmeti yıkıldı.
• 29 Ekim 1924 - Milletler Cemiyeti Konseyinde, Türkiye-Irak sınırı, Musul'u Irak'ta bırakacak biçimde saptandı. Ve Misak-ı Milli birkez daha çiğnendi.
• 29 Ekim 1927 - Irak'ta yapılan kazılarda, Ur kenti civarında 5... Devamını Gör

İnsanlar sevdikleri insanları değil
Kullandıkları insanları terk edermiş
İyi düşün kullanan mı kullanılan mısın... Devamını Gör

Köprünün tamiratı uzayınca kasabanın ileri gelenleri başta olmak üzere hemen herkes kendi aralarında para toplayarak köprünün tamirine giriştiler.Köprü için gerekli malzemeler kasabada yeterli olmadığı için diğer yoldan binbir emekle getirilirken,bu kez de köprüyü aslına uygun olarak yapacak usta sıkıntısı doğdu.Bunun için Tırhala’ya tez haber gön... Devamını Gör

Kasabanın uzağında yer alan uzun yıllardır kullanılan yıllara meydan okuyan yedi gözlü taşköprü son yağışlarla birlikte hasar almış ve kasabaya girişler yolları son derece kötü bir halde bulunan eski yoldan saglaniyordu. At ,eşek ve katırlar ile büyükbaş hayvanları ayak izleri ıslanmış topraga yapışıyor, yer yer hayvan gübrelerin kesif kokusu tüm ... Devamını Gör

Kapıyı çalan nöbetçi, zaptiye Çavuşu Şehsuvar Beyin yüksek sesle "gel " komutu ile birkaç adım atarak yaklaştı ve dışarıdan yükselen seslerin pek hayra alamet olmayacağı anlaşılan sesleri nedeni birkaç cümle ile açıklayıp geriye dönüp hızla odayı terk etti.Zaptiye Çavuş Şahsuvar bey penceren uzaklaştı ve koltuğuna çaresiz bir edayla otur... Devamını Gör

Yagmur damlalarının sesi gün ağrırken kasabanın her yerini sarmıştı.Bazı evlerin damlarındaki kırık kiremitlerden sızan sular birlikte kasaba sakinlerinin çileli ve çaresiz günleri onları bekliyordu.Zira çatı ustası yok denecek kadar az olan kasaba sakinlerinde bu işi iyi bilenler Tırhala’ya gittiği söylenmekteydi. Özelikle Müslüman Turklerin evler... Devamını Gör

Tripoliçe'nin karanlık günlerinde babamdan aldığım bu zamansız mektup, günden güne kötüye giden bu Türk kasabasında belki de tek olumlu hadise olmalıydı.Mektubu, zeytin ağaçlarını selamlayıp vedalaşır gibi ayrılan güneşin son saatlerinde okumaya başladım

İstanbul 22 Haziran 1821

Sevgili oğlum,
Bu mektubu sana olan büyük özlemimiz dolayısı... Devamını Gör

Eskiden böyle değildi,diyorlar? Peki niye böyle değildi? Eskiyi şimdiden farklı kılan neydi? Şimdiye şekil verenler eskiler değil miydi? O zaman neden kendi eserlerini beğenmiyorlar...? Yoksa farkında mı değiller beğenmedikleri şeyleri kendi elleri ile inşa ettiklerinin. Kolaylarına geliyor olmalıydı kendilerini temize çıkarıp yeni nesli eleştirmek... Devamını Gör

Meltemli bir rüzgâr kalbini titrettiğinden beri,
Kamerden gelen ışıklı bir hülyâdan habersiz.
Habersiz kalmış ki gözleri,
Yüreğinde kalmış,
Rüzgarın getirdiği miskuâmber derinliği.

Meltemli bir rüzgâr kalbini titrettiğinden beri,
Serzenişte bulunuyor bütün ezgiler.
Serzenişte bulunuyor geçen bütün vakitler.
Vakitlerin bile gözleri katledi... Devamını Gör

Birbirinin üzüntüsünü dert edinen çocuklardık biz.
Keşke diyorum, çocukluğumuzda renklerine göre ayırıp pay ettiğimiz gibi bonibonları,
büyüyünce de renklerine göre ayırabilseydik insanları.
Mesela dışı tatlı mı tatlı, pembe, mavi, yeşil olup ta içi kako karası olanları, ya da bilebilseydik keşke, yaşartmak için gözümüzü çiğnediğimiz sulu göz sa... Devamını Gör

Söylenmemiş sözlerin, sisli fısıltıları var yüreğim de.
Atılan her kahkahayı, maske yapmışım hüzünlerime.
Şükrü dilden bırakmamışım da kabuk bağlamış yaraların, isyan eden kanaması varmış içim de. orada bir yerde 'san'mışlar yoruyormuş bazen, 'sanmasın'larmış. Keşke deyip, avucumda sımsıkı tuttuğum, bencilliklerini vurasım geliyor yüzlerine, tam... Devamını Gör

Kuralsız ve koşulsuz koşmaya niyetleniyorum bazen. Koşmak değil de, yürüsem yeter diyorum sonra. Yüremenin bile kurallı olduğunu, ayağıma takılan taşlardan anlıyorum, tozu toprağı silkeliyorum da. Tekrar doğrulduğumda, "el ile alem", bir olup dikiliveriyor karşıma. Ve beni koşmak yada yürümek değilde en çokta " el alem " yoruyor... Devamını Gör

İnandım,
güvendim,
yanıldım,
kırıldım,
kaygılandım,
hayıflandım,
ağlandım,
ağladım,
sarıldım,
sınandım,
affettim!
Ve sonra döndüm geriye bir baktım şöyle olan bitene, yüzümde buruk bir gülümseme;
Dilimden sözcükler dökülüverdi sessizce.
"Ah bu ben, ne de çok haklı çıktım durduk yere".... Devamını Gör

Her insanın mutlaka birine faydası olmuştur . Diyerek söze başlamak istiyorum . Yapılan iyilikleri ,kötülükleri ,faydaları ,zararları hiç bir zaman unutmuyor .herkesin canı yandığı mutlu olduğu bir an olur hiç unutmuyorum bir gün en sevdiğim arkadaşım ,dostum dediğim insan yapma dediğim şeyleri yaptı hep alttan aldım artık işin boyutu alttan almay... Devamını Gör

Hani gitmek istersin gidemezsin ya !!
Ben öyleyim işte.
Nereye adım atsam
Bir ayağım hep çukurda.
Sana ulaşmak istesem de yapamıyorum.
Kıvranıyorum dileniyorum ardım sıra.
Hayallere daldı gözlerim sıra dışı
Olmayacak hayalle.
Bir sen bir ben vardım.
Küçük bir maviliğin en derinlerinde.
Bağdaş kurmuş,
Birde ateş yakmış,
Elimizd... Devamını Gör