Zamanı susturdum bu gece,
tik tak sesleri sustu odamda.
Eskimiş duvarlara yasladım başımı,
sessizlik içime sığmadı.

Ellerimde kırık saatler,
her biri başka bir anıya ayarlı,
biri senin gittiğin güne,
biri benim kaldığım yere.

Hangi zamana baksam
ya geçmişin gölgesi var
ya da geleceğin boşluğu…
İkisi de aynı yerden kanıyor.... Devamını Gör

Bazen yalnızlık,
bir odanın köşesinde sessizce bekler.
Hiç konuşmaz, ama hep vardır.
Kelimeler kaybolur,
fakat yalnızlık hep bizimle.

Ve kalp,
sözsüz anlarda
gizli bir şarkı söyler,
belki de bir acıyı hisseder.
Bazen sevmenin yükü,
ağır olur,
ama yine de taşırız.
Çünkü kalp,
bir şekilde sevmeden edemez.

Yalnızlık,
gün batımında s... Devamını Gör

Bazı cümleler dudaklarımdan dökülmeden
boğazımda taş kesiliyor.
Bazen bir ses olmak istiyorum,
ama dünya, sessizliği daha iyi duyuyor.

Karanlık bir odada,
gözlerimi tavana dikmiş bekliyorum.
Zamanın yorgun nefesi
tenime çarpıyor,
görünmeyen elleriyle
beni geçmişe çekiyor.

Bir adım atıyorum,
ama gölgem benden önce varıyor oraya.
Kim ... Devamını Gör

Yalnızlık,
bazen bir odanın sessizliği gibidir.
Ne bir ses, ne bir gölge…
Sadece duvarlara çarpan düşünceler.

Bazen bir şehir kadar kalabalıktır,
ama içinde kimse yoktur.
İnsanlarla dolu sokaklarda yürürsün,
hiç kimse sana çarpmaz.
Sanki görünmezsin.

Bazen geçmişin yankısıdır yalnızlık,
sesini duyuramadığın anların ağırlığı.
Geri dön... Devamını Gör

Bazen kaybolurum,
gözlerim,
dünyadan başka bir yere odaklanırken.
Hangi yolda yürüdüğümü,
nerede başladığımı
ve nereye gittiğimi unuturum.

Kaybolmuşken,
sessizliğimde bir şeyler büyür,
içimdeki yankılar,
sadece kendi adımı söyler.
Ve her adım,
bana bir yolun sonunda
kaybolduğumu hatırlatır.

Ama belki de,
kaybolmak,
bulmak için bi... Devamını Gör

Her birimizin içinde,
gizli bir karanlık vardır.
Bir an gelir,
gözlerimizdeki buğuyla
yüzleşiriz.
Gözlerimizi kapatıp,
o karanlıkla dans ederiz.

Ama karanlık,
bize sadece bir şey öğretir:
Işığı bulmak,
onun içinde gizlidir.
Her acı,
her kayıp,
her hüzün,
bir ışık arayışıdır.

Bazen,
gölgenin ardına saklanırız,
korkarız,
çünkü o... Devamını Gör

Yalnızlık,
sadece bir kelime değil,
bazen bir odanın köşesinde
sessizce bekleyen bir yabancı.
Gözlerim,
bazen onu görmek istemez,
ama o hep oradadır,
belki de içimde,
belki de dışımda.

Yalnızlık,
bazen soğuk bir rüzgar gibi,
sana dokunur,
bazen de bir fırtına gibi,
sana tüm gücüyle çarpar.
Ama her seferinde,
o yalnızlıkla birlikte
... Devamını Gör

Bazen,
kendi içimde kayboluyorum.
Yürüdüğüm yollar bana yabancı,
aynalar tanımıyor yüzümü.
Sesim, boş bir odada yankılanıyor,
ama bana geri dönmüyor.

Ne arıyorum, bilmiyorum.
Belki bir iz, belki de bir çıkış.
Ama yollar uzuyor,
kelimeler yetmiyor
ve zaman,
sessizce geçip gidiyor üzerimden.

İnsan en çok,
kendine geç kalırmış.
Bunu ... Devamını Gör

Yasemin yolda ilerlerken dalgındı.Bu dalgınlığı çok düşünmesinden kaynaklıydı fakat ne düşündüğünü düşünecek şekilde. Bir süre sonra yaya geçitinden geçerken, ışıklara bakmadan geçiyordu, o sırada yoldan gelen araba ona çarptı. bir anlık düşünceleri susmuştu, etraf o kadar sessizdi ki ne olduğunu anlamadı. Ardından kendini bir hastane odasında felç... Devamını Gör

İnsan bazen,
en kalabalık yerde bile
yapayalnız hisseder.
Sesler birbirine karışır,
kahkahalar yükselir,
ama sen hiçbirine ait değilsindir.

Gözlerin bir noktaya dalar,
yanındaki konuşur,
ama sen duymazsın.
Düşüncelerin,
seni senden uzaklara götürür,
kimsenin bilmediği bir yere.

Bazen,
bir odada tek başına oturmak
kalabalık içinde ... Devamını Gör

Kalabalık bir odada,
kimseyle konuşmadan oturdum.
Gözler üzerimdeydi belki,
ama kimse gerçekten görmedi beni.

İnsan, bazen kalabalıklar içinde kaybolur.
Sesler yükselir,
kahkahalar yankılanır,
ama içindeki sessizlik hiç bozulmaz.

Yalnızlık, sadece kimsenin olmaması değil,
anlaşılamamaktır bazen.
Sustuğunda kimsenin fark etmemesi,
içi... Devamını Gör

Bir gün,
bir isim daha unutulur.
Bir ses daha yankısını kaybeder.
Bir dokunuş,
hiç olmamış gibi kaybolur.
Ama yokluk,
hep yerinde kalır.

Eksilmek nasıl bir histir bilir misin?
Bir odadan birini çıkar,
ama kokusu kalsın.
Bir masadan bir çatal eksilt,
ama yeri boş dursun.
İşte böyle,
bazı yokluklar,
varlıktan daha ağır gelir insana.
... Devamını Gör

Yanımda insanlar var,
sesler var,
kahkahalar, konuşmalar…
Ama içimde,
kimsenin dokunamadığı bir sessizlik var.

Bazen bir odada oturuyorum,
bir sürü insan, bir sürü hikâye…
Ama ben,
kendime bile ulaşamıyorum.
Sanki burada değilim,
sanki bir gölge gibi,
sadece izliyorum.

İnsanlar gülüyor, anlatıyor,
ben de gülüyorum, dinliyorum…
Ama... Devamını Gör

Bazı şeyler var,
ne kadar uzansam da dokunamıyorum.
Bir ses,
tam duymak üzereyken kayboluyor.
Bir gülüş,
bir zamanlar odamı aydınlatan,
şimdi sadece bir gölge gibi
duvarlardan süzülüp gidiyor.

Özlemek ne garip…
Bir şeye sahip olmamışken bile
onun yokluğunu hissedebiliyorsun.
Dokunmadığın bir eli,
hiç gitmediğin bir şehri,
belki de hi... Devamını Gör

Bir gece,
sadece kendi sesimi duydum,
gözlerim karanlıkta
kaybolan her anı aradı.
Bir zamanlar,
gülüşlerimizle yankılanan odalar,
şimdi sadece sessizlikle dolmuştu.
Ve ben,
her adımda bir kayıp daha buluyordum
ruhumu sarhoş eden zamanın içinde.

Duygular,
birer sis gibi kayboluyordu,
gözlerimde bir iz bırakmadan.
Ve ben,
her geçen da... Devamını Gör

Bir zamanlar,
yanımda yürüyen ayak sesleri vardı,
şimdi sadece yankılar kaldı.
Bir zamanlar,
adımı fısıldayan sesler vardı,
şimdi rüzgârın içinde kayboldu.

Kimler geldi, kimler geçti…
Bir söz verildi, tutulmadı.
Bir el uzandı, bırakıldı.
Bir gülüş vardı, hatırlanmadı.

Bazen düşünüyorum,
insan en çok neyi kaybedince eksilir?
Sevdiği ... Devamını Gör

Bir gün,
tanıdığın yüzler solacak,
sesler yankılanmayacak odalarda.
Kelimeler,
hiç söylenmemiş gibi
uçup gidecek rüzgârla.

Hatırlıyor musun?
Bir zamanlar ne çok inanmıştık
zamanın bize dokunmayacağına.
Oysa o,
avuçlarımızdan sızan su gibi,
hissettirmeden eksiltti bizi.

Bir dostun vardı,
şimdi hangi şehirde bilmiyorsun.
Bir aşkın v... Devamını Gör

Yasemin klinikte oturup, Ayşe doktoru bekemeye başladı. Asistan ona seslenip, odaya davet etti. Yasemin hızlı bir şekilde içeri girdi. Ayşe doktor, Yasemine selam verip içeri davet etti. Yasemin içeri girdi ve koltuğa oturdu. Ayşe doktor ona; ''Nasıl hissediyorsun?'' diye sordu. Yasemin cevap olarak, ''melankolik'' dedi. Ayşe doktor bir yandan not ... Devamını Gör

Zaman değişti, biz değiştik, her şey değişti.
Eskiye olan özlemler ise aynı oranda arttı. Keşke geriye dönsek falan filan. Yakınmalar tavan. 90’ların en best zamanlar olduğunu 2025 yılında anlamak Y kuşağı için hiç de zor değil. Tam o, arada kalmışlık hissini en çok onlar bilir. Gelişmişlikle gelenekselciliğin tüm normları üzerlerinde denendi çü... Devamını Gör

Sesim gür geliyorsa kulağına, duyuramadığım kelimelerimdendir belki de.
Veya öyle bir susuştur ki, kendime tek bir kelama dahi takatim kalmamıştır benliğimde.
Tebessüm ağır geldiği bir derde düştüm şimdilerde. Anlatsam duyulmuyor, sussam anlaşılmıyor, sessizliğimle bile belki de vakit çoktan doldu işlemiyor ileri.
Bir büyük sessizlik lazım şimdi... Devamını Gör