Zaman, bir nehir gibi akıp gider,
durmaksızın, düşünmeden.
Her saniye, bir anıyı yitirir,
gölgesinde kaybolan benliğimi.

Bir zamanlar bakarken gözlerine,
her şey en parlak haliyle vardı.
Şimdi, o gözler yalnızca bir yansıma,
ve ben, geçmişin sararmış yaprakları arasında kaybolurum.

Saatin tik takları, birer vuruş gibi
çeker beni geriye... Devamını Gör

Bir rüzgâr esti uzaklardan,
yılların tozunu savurdu yüzüme.
Ellerimde eski bir defterin sayfaları gibi
buruşmuş anılar kaldı,
kimini hatırladım, kimini unuttum.

Bir sokak lambası titredi uzakta,
gözlerime dokundu solgun ışığı.
Sahi, kaç gece geçti böyle?
Kaç düş yarım kaldı, kaç sevda sustu
sessizce bir vedanın eşiğinde?

Zamanın kıyıs... Devamını Gör

Zaman,
her şeyin üzerinden geçerken
yavaşça siler hatıraları.
Bazen kaybolur anılar,
gölgeleşir yüzler,
ama izleri kalır,
sana anlatılan hikayeler gibi.

Bir an var,
geçmişin hafif yükünü hissedersin.
Bir bakış,
bir ses,
belki bir rüzgar
sana hatırlatır her şeyi.

Zaman,
duruşunda bir boşluk bırakır,
bazen kaybolmuş duyguları
geri... Devamını Gör

Bazen,
bir adım ileri,
bir adım geri giderim.
Karar veremem,
hangi yoldan gitmem gerektiğini bilemem.
Kalbim,
gönlüm,
aklım…
Üç farklı yön gösterir,
ama her biri birbirine zıt.

Bir tarafta umut,
diğer tarafta korku.
Bir tarafta geçmiş,
diğer tarafta gelecek.
Ve ben,
bu iki arasında sıkışıp kalmışım,
kararsızlık içinde
kaybolurum.... Devamını Gör

Düşmek,
belki de en gerçek anıdır.
Her şeyin bozulduğu,
her şeyin kaybolduğu o an.
Bütün umutların,
gözlerinde bir sis gibi tükenişi.
Ama düşmek,
hayatın sana sunduğu
en büyük dersi almandır.

O düşüş,
bazen karanlık bir kuyudur,
ama her karanlıkta,
bir ışık parlamaya başlar.
Belki,
kalkacak kadar güçsüz hissedersin,
ama düşmek,
bi... Devamını Gör

Bir pencere kenarında oturuyorum,
karşımdaki sokak tanıdık,
ama yıllar onu da değiştirmiş.
Eskiden ayak izlerim vardı burada,
şimdi sadece rüzgâr dolaşıyor.

Ne zaman büyüdüm?
Ne zaman çocukluğumu kaybettim?
Bir anıyı hatırlamaya çalışıyorum,
ama yüzler bulanık,
sesler artık uzak.

Geçmiş, bazen bir gölge gibi peşimde.
Ne kadar hızlı y... Devamını Gör

Bir gün,
kendimi kaybettim.
Sesimi tanımadım,
gözlerimde bir başkasının gölgesi vardı.
Bir adım attım,
ama yol yoktu.
Her şey sanki bir rüyanın içinde
yavaşça dağılıyordu.

Sorular sordum kendime,
"Ben kimim?"
"Cevaplar nereye saklandı?"
Zaman bana fısıldadı,
ama sesini duyamadım.
Her şey çok uzak,
her şey çok ses... Devamını Gör

Bir zaman,
gözlerim seni bulduğunda,
her şey anlamlıydı.
Bir umut vardı,
günler hiç bitmeyecek gibi
yavaşça uzanıyordu.
Ama o umut,
bir sabah sessizce kayboldu,
ve geriye sadece
buruşmuş bir zaman kaldı.

Yalnızlık,
gözlerimde büyüyen bir gölge gibi
her adımda daha da derinleşti.
Bir zaman,
gülüşlerimizdi sesimiz,
şimdi ise sadece
... Devamını Gör

İlk başlarda yadırgadığımız nasıl olur yahu! veya yok canım daha neler! dediğimiz herşey artık ne kadar sıradan geliyor değil mi? Üzülmekle uyuşmuşluk arası çift şeritli bir yolun ortasında kalmışız. Tıpkı ezilmemek için orta şeritte kalmış bir kedi yavrusu gibiyiz. Arabaların hızla gelip geçişini izler gibi izliyoruz tüm kötülükleri. Bazen de diz... Devamını Gör

Beni tanımadan yargılayanlara söyleyecek tek bir sözüm var: Bir insanı anlamadan hüküm vermek, sadece kendi dar görüşlülüğünü ortaya koyar. Her adımımı, yaşadıklarımı, düşlerimi bilmeden, sadece dışımdan bakarak eleştiriyorsunuz. Ama unutmayın, her sözünüzde kendi eksikliklerinizi ve korkularınızı ortaya koyuyorsunuz. Benim içimdeki gücü, kırılgan... Devamını Gör

Çünkü, ispat yarışına girmez. Hiçbir kulvar onun için önemli değildir. Bitiş çizgilerini baz almaz. O hiç bitmeyen sadece kendisiyle bir yarışın içindedir. Kazananı kaybedeni yoktur. Öğrenilmişlikleri ve tecrübeleri stabildir. İnsanı yargılamaz olduğu gibi kabul eder. Doğrusu yanlışı sevabı günahı kendinedir der. Olgundur. Ama hamlıktan gelme bir o... Devamını Gör

hepsi gelir geçer mevsimlerin
ayrılıklar değilde
mevsim değirmeni öğütüyor
hepimizin içindeki daneleri

kakülünü süzdüğüm zamane her kadının düşündürdüğü
o kalbi güzelmi sorusu kadar ardniyetsiz danelerin yanına
tanıdıklar eş dost akraba
o değirmene zehir katıveriyor bir nevi
hisler birer birer kahroluyor
zehir vucuda yayılıyor
b... Devamını Gör

Beni soracak olursan eğer,
yılın her gününe bin düğüm atılmış gibi günlerim.
'Bir düğümde benden olsun', diyenlerle doldu ipim.
Zararım yok kimseye, yuvarlanıp gidiyoruz işte.
Ziyan edilmiş yüreğimin, kaderiyle uğraşıyorum bugünlerde.
O baki geçer ama haddini aştı hayallerim.
Ne zaman yoklayacak olsam, elimde kalıyor her biri.
Biriktirdiğim ... Devamını Gör

Rumların Mora’da 1821’de isyanını, Hıristiyan-Müslüman çatışması şeklinde algılayan Avrupa kamuoyu asilere maddî ve manevî yardımda bulundu.Nihayet İbrahim Paşa, Mora’nın büyük bir kısmında Türk hâkimiyetini tekrar tesis etti. Ancak Rusya, İngiltere ve Fransa 4 Nisan 1826 Petersburg Protokolü ve 6 Temmuz 1827 Londra Antlaşması’yla bağımsız Yunan... Devamını Gör

Eskiden beni yerle bir eden şeylere sessiz kalıp tepki bile vermiyordum. Bu olgunluk mu, yoksa küskünlük mü bilmiyorum; belki de alıştım, belki de yoruldum. Hayatın karmaşası içinde kendimi bulmaya çalıştığım anlarda içimdeki sükunet, bir kor gibi yanıyor. Dışarıya vurmadıkça daha da derinleşiyor; ama derinleştikçe, bu ateş içimde bir yanık haline ... Devamını Gör

1 Aralık 1821 tarihinde Navarin'de Osmanlı yetkililerince sorgulandığı için savaş tutuklusu statüsüne geçtiği anlaşılan Pouqueville'in anlatısının, Navarin Beyi Mustafa Paşa'nın kaimesiyle birebir örtüştüğü görülmektedir. Fransız ordu görevlileri bu üç haftalık zaman diliminde birbirini izleyen aksilikler sonucunda, kısa bir süreliğine “korsanlar” ... Devamını Gör

Verdigim emeğin, çırpınan yüreğimin ve tertemiz sevgimin bile bir kıymetinin olmadığını anladığım anda hayatı akışına, insanları layığına, kendimi de kendi haline bıraktım.
Ne olacaksa olsun artık umrmda bile değil hayat Oysaki çok şey istemedim bu hayattan sadece biraz Yaşamak..
Birazda gülmek istedim sonra ölüp Gidecektim zaten.bu yalan dünya d... Devamını Gör

İnsan satmadığımız için biz ondan kaybettik Bazen çok sevmekten bazen çok değer vermekten En çok da iyi niyetli olmaktan kaybettik biz.

Artık dağlarda tilki, Ormanda Çakal Cehennemde Şeytan kalmadı çünkü hepsi burda aramızda geziyorlar.
Belkide suçlu olan bizdik beş kuruş değeri olmayan insana on kuruşluk değer verdik biz. ... Devamını Gör

Bir insanın size karşı aklındaki olan iyiliğe Onun yüreğinde,ki güzelliğe, Sevgisinde, ki büyüklüğe, Niyetinde,ki dürüstlüğe, Vicdanındaki temizliğe, Merhametinde,ki yüceliğe Sahip çıkın yoksa çok geç olabilir.

Asla ona sadakatsizlik etmeyin Çünkü kalpte olan güven bir kere kırıldımı ne tamiri nede telafisi olmayan yollara savrur Kendine gelmez... Devamını Gör

Anabolu ve Palamut (Palamuda) kaleleri de karadan ve denizden âsilerce kuşatılmıştır. Uzun bir süre dışardan yiyecek yardımının sağlanamaması nedeniyle açlık baş göstermiş ve halk çok zor günler geçirmiştir. Yardım gelmeyince hayvan leşi ve pabuç köselesi yiyerek hayatta kalmaya çalışmışlardır. Fakat birçoğu açlıktan ölmüştür. En nihayetinde bu ağı... Devamını Gör