Sessizliğin içinde kaybolan bir cümle,
gönlümde kırık bir keman gibi çalar.
Ne zaman bir sözcük düşse dilimden,
göğsümde bir sızı büyür,
ve her şey bir gölge gibi silinir.
O kadar derin ki bu suskunluk,
kendi yankısını bile kaybetmiş.

Zamanın ağırlığı, bir duvar gibi üzerine çöküyor,
her an, bir yük gibi omuzlarımda.
Bütün düşler, sabahı... Devamını Gör

Bir rüzgarın ardında kaybolan ses,
düşlerim gibi, kırık ve dağılmış.
Her adım, sanki bir hatanın yankısı,
her iz, beni geçmişe geri götürüyor.

Sonsuz bir yalnızlık var içimde,
yıldızsız geceyi hatırlatan.
Gözlerimde kırık düşler,
her biri başka bir masalın bekleyişi.
Ama hiçbir masal tamamlanmıyor,
her son, yarım kalıyor.

Bir zamanlar... Devamını Gör

Bir gün,
adını duymadığın bir şehirde,
bilmediğin bir sokağın köşesinde,
tanımadığın bir yüzü kendine benzetirken bulacaksın kendini.

O an anlayacaksın,
zamanın kimseye borcu olmadığını.
Ne bir saniye geri verir sana,
ne de bir hatırayı daha net gösterir gözlerine.

İçinde sakladığın her şey,
birer gölge gibi uzayıp kısalırken,
ellerin... Devamını Gör

Bir gün,
sana ait olmayan maskeleri çıkardığında,
görmediğin bir yüzle karşılaşacaksın.
O yüz,
belki yıllardır gözlerindeki kirli camdan gizliydi,
belki de sana çok yabancıydı.
Ama o yüz,
gerçekten senin olman gereken yüzdü.

Bazen,
kendini bulmak için kaybolman gerekir,
bir kayboluş,
bir hıçkırık,
belki de bir yıkım…
Ama her kayboluş... Devamını Gör

Bazen,
gözlerinde kaybolan bir boşluk vardır,
gönlünde yankılayan yalnızlık.
Kimse yokmuş gibi,
sessizliğin içinde kaybolursun.
Kelimeler,
gönlünde hapsolur,
çığlıklar,
dudaklarında donup kalır.

Ama yalnızlık,
sana düşman değil,
bir yol arkadaşıdır.
O, seni en derin yerlere götürür,
hatta bazen,
kendini kaybetmene bile izin verir.
... Devamını Gör

Bir yelkenli gibi,
rüzgârın seni ittiği her an,
daha fazla direnç gösterirsin.
Yaralarının izi derindir,
ama seni tanımazlar,
çünkü senin gücün
kendi karanlığında büyür.

Bazen düşersin,
düşmek, her zaman bir seçenek gibi gelir.
Ama kalkarsın,
ne kadar acıtsa da,
o düşüş, seni daha güçlü yapar.

İçindeki fırtına,
dışındaki her şeyin ... Devamını Gör

Bazen,
sessizlik çığlık gibidir.
Kimse duymaz,
ama sen içinden yankılanırsın.

Bir yol vardır önünde,
bilmediğin, tanımadığın.
Adım atsan,
kendine yaklaşır mısın,
yoksa daha mı uzaklaşırsın?

Aynalara baktığında,
gözlerinin içinde kayboluyorsan,
bir şeyleri unutmuşsun demektir.
Belki kendini,
belki de gerçekte kim olduğunu.

Ama un... Devamını Gör

Bir şehrin unutulmuş sokakları gibi,
içimde adımların var hâlâ.
Bir şarkının son notası gibi,
kulağımda yankılanıyor adın.

Geçmiş,
hep bir adım ötede bekliyor beni,
unutamadıklarımın gölgesinde.
Bazı yaralar kapanıyor,
ama izleri kalıyor tenimde.

Zaman diyorlar,
her şeyi silip süpürürmüş.
Ama bazı hatıralar var ki,
en sert rüzgârlar... Devamını Gör

Bazı günler,
kendine bile ağır gelirsin.
Aynaya bakarsın,
ama tanıyamazsın o gözleri.

Sanki başka biri yerleşmiş içine,
nefesin dar,
yolun sisli,
kelimelerin eksik…

Kendinden kaçmak istersin,
ama en uzak yer,
yine kendi içindir.

Kendiyle savaşan,
hep kaybeder biraz.
Ama unutma,
en büyük zaferler de
o kayıpların içinden doğar.
... Devamını Gör

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ülkelerden birinde bir genç kız ile bir genç erkek yaşarmış.

İkisi de birbirini tanımazmış. Fakat bir gün kader onları buluşturmuş.

Öyle ki hiç yanyana gelmeden herkes bu ikisini tanır olmuş.

Genç delikanlı kulun, gelecekten ümidini ve dileğini izin almadan ulu orta söylemesi... Devamını Gör

Zamanın elleri soğuk,
dokunduğu her şeyi eskiten,
her anıyı soluklaştıran bir rüzgâr gibi.
Bir gün, en sevdiğin ses bile
uzak bir yankıya dönüşecek.

Ne kadar kaçsan da,
peşinde sürükler geçmişi,
bazı anılar
hiçbir fotoğrafa sığmaz.
Bazı eksiklikler
hiçbir kelimeyle tamamlanmaz.

Bir zamanlar gülüşlerin vardı,
çocukken sakladığın o ma... Devamını Gör

Bazen,
kendini tanıyamazsın.
Aynaya bakarsın ama
orada gördüğün yüz,
sana ait değilmiş gibi gelir.

Zaman seni alır,
bilmediğin yerlere sürükler.
Ne başladığın nokta bellidir,
ne de varacağın yer.
Sadece yürürsün,
nedenini bile bilmeden.

İnsan bazen kendini kaybeder.
Bir şehirde,
bir sokakta,
ya da birinin gözlerinde.

Sorarsın k... Devamını Gör

Bazı yaralar vardır,
kabuk bağlamaz.
Dokunmasan da sızlar,
unutmaya çalışsan da,
gecenin bir yerinde usulca kanar.

Geçmiş dediğin,
aslında hiç geçmez.
Bir şarkının içinde saklanır,
tanıdık bir sokakta bekler,
bir ismin yankısında geri döner.

Unuttuğunu sanırsın,
ama bir ses, bir koku, bir an
sana her şeyi yeniden hatırlatır.
Ve o a... Devamını Gör

Geçmiş,
bazen bir gölge gibi gelir,
yavaşça takip eder seni,
her adımda seni hatırlatır.
O eski zamanlar,
bir anı gibi,
ve her anı,
derin bir iz bırakır.

Fakat,
geçmişin ardında bir kapı vardır,
kapalı olsa da,
bir ışık sızar.
Ve o ışık,
sana bir şey fısıldar:
“Yola devam et.”

Bazen,
geçmişin ağırlığını taşırsın,
ama unutma,
g... Devamını Gör

Yalnızım,
ama bu yalnızlık bir yük değil,
bir keşif yolculuğudur.
Bazen içimdeki sessizlik,
bana en derin sesleri fısıldar.
Ve yalnız kalmak,
gerçekten kendimi bulmam için
gerekli bir adımdır.

İnsanlar,
bazen etrafımda dans ederken,
ben içimdeki sessizliğe doğru
yavaşça yol alırım.
Çünkü o sessizlik,
gerçekten beni tanıdığım tek yerd... Devamını Gör

Geçmişim,
bir yolculuk gibi geride kaldı,
her adım,
bir başka pişmanlık,
bir başka kırık kalp.
Ama şimdi,
o yolda geriye bakınca,
gördüğüm sadece
kırık taşlar ve silik izler.

Bazen düşünüyorum,
bu izleri sileceğim diye
çok çaba sarf ettim,
ama her silgi,
beni biraz daha kaybetti.
Çünkü hatalar,
gerçekten kaybolmaz,
onlar biziz,
g... Devamını Gör

Her birimizin içinde,
gizli bir karanlık vardır.
Bir an gelir,
gözlerimizdeki buğuyla
yüzleşiriz.
Gözlerimizi kapatıp,
o karanlıkla dans ederiz.

Ama karanlık,
bize sadece bir şey öğretir:
Işığı bulmak,
onun içinde gizlidir.
Her acı,
her kayıp,
her hüzün,
bir ışık arayışıdır.

Bazen,
gölgenin ardına saklanırız,
korkarız,
çünkü o... Devamını Gör

Kalabalık içinde yalnızım,
her adımda bir yabancı daha olurum.
Sözler havada asılı kalır,
kimse dinlemez, kimse duymaz.
Ve ben,
kendi içimde kaybolurum,
bütün bu seslerin arasında
sesimi duymak için çırpınırım.

Yalnızlık,
bazen bir dost gibi gelir.
Daha tanıdıktır,
daha derindir.
Ama kalabalık,
yine de kendini aratır.
Bir arayış,
b... Devamını Gör

Bir gün uyandım,
ve aynadaki yansıma tanıdık gelmedi.
Gözlerimin içinde bir yabancı,
söyleyemediklerimle büyümüş,
sessizliğimle şekillenmiş.

Kendimi nerede unuttum,
hangi yolun kıyısında bıraktım?
Hangi cümlede eksildim,
hangi vedada yok oldum?
Adım hâlâ aynı ama,
ben kimdim, unuttum.

Zaman akıp giderken,
bir şeyleri geride bırakıyo... Devamını Gör

Zaman,
avuçlarımdan kayıp giderken
tutamıyorum hiçbir anı.
Ne bir gülüş,
ne de yarım kalmış bir cümle,
hiçbiri kalmıyor elimde.

Bir sabah uyanıyorum,
aynı sokak ama farklı bir şehir gibi,
tanıdık ama uzak.
İnsanlar değişiyor,
yüzler soluk bir hatıra gibi siliniyor.
Ve anlıyorum,
hiçbir şey sonsuza kadar kalmıyor.

Zamanın elleri ser... Devamını Gör