Sessizliğin içinde kaybolan bir cümle,
gönlümde kırık bir keman gibi çalar.
Ne zaman bir sözcük düşse dilimden,
göğsümde bir sızı büyür,
ve her şey bir gölge gibi silinir.
O kadar derin ki bu suskunluk,
kendi yankısını bile kaybetmiş.

Zamanın ağırlığı, bir duvar gibi üzerine çöküyor,
her an, bir yük gibi omuzlarımda.
Bütün düşler, sabahı... Devamını Gör

Bir yıldız gibi kayıp gitmek isterdim,
gölgesiz, sessiz, hiç kimseye görünmeden.
Fakat ben, hep varım, hep hissediyorum
bir yerlerde, her yerde.

Ay ışığının altında kaybolan bir gece
gibi, ben de kaybolurum bazen.
Kelimeler susar, içimde fırtınalar kopar,
ama dışımda hep bir sessizlik.

Hayat bir yokuş gibi, bazen dik ve zorlu,
ama hep ... Devamını Gör

Bazen susarsın,
kelimeler ağır gelir diline.
Anlatamazsın,
çünkü anlamayacaklarını bilirsin.
Sessizliğin içinde büyürsün,
fısıldadıkların rüzgâra karışır,
ve bir tek gece duyar seni.

Bir pencere kenarında,
yağmurun ritmine kapılırsın.
Her damla,
kendi içindeki fırtınadan izler taşır.
Birikir, süzülür, kaybolur…
Tıpkı içinde tuttuğun
... Devamını Gör

Birinci soluk,
bizi hayata bağlayan o ince ip.
Ona sarıldıkça,
gözlerimizde yansıyan dünya
daha berrak, daha net olur.
Ama sonra,
fark etmeyiz;
ip incelir,
ve bir gün kopar.

O an,
sesler susar.
Bir rüzgar gibi,
şeyler kaybolur.
Sadece o birinci soluk,
hatırlanır.
Sonsuza kadar…

Zamanın katmanlarına gömülen
gizli cümleler,
bize... Devamını Gör

Bir köşede otururum,
yalnızlığın üzerine oturmuş bir gölge gibi.
Zihnimde uçuşan düşünceler,
karanlığın içinde kaybolan yıldızlar gibi.

Ne zaman kalbimi dinlesem,
içimde bir hüzün uyanır,
ama bu hüzün,
yüreğimi yalnız bırakmaz,
hep yanı başımda bekler.

Bir ışık var,
ama ne kadar uzanırsam ulaşamıyorum.
Zaman geçtikçe,
o ışık daha da... Devamını Gör

Bir akşam vakti,
gölgenin içinde kaybolurum.
Yalnızlık,
gözlerimde yansıyan eski bir şarkıdır,
her notası,
bir hıçkırık gibi dudaklarımda kırılır.

Yalnızlık,
bir tek başına kalmış anıların
ardında bekleyen sessizliktir.
Adımlarım,
uzaklaştıkça nehrin akışından,
birer yankıya dönüşür.
Her adım,
bir adım daha yalnızlığa.

Sözler susa... Devamını Gör

Bazı sözler dilden dökülmez,
kalpte bir ağırlık gibi taşınır.
Geceye saklanır gözyaşları,
çünkü gündüzler fazla kalabalık,
fazla gürültülü,
fazla yabancı…

İçimde susturamadığım bir fırtına,
konuşsam da dinlemez kimse.
Yüzümde bir gülümseme,
ama içimde kopan sessiz çığlıklar,
boğuyor beni,
duyan var mı?

Bazen sessizlik, en yüksek hay... Devamını Gör

Bir ses var içimde,
kimse duymuyor.
Göğsüme çarpıp yankılanan,
ama dışarıya hiç ulaşmayan.

Bir yara var içimde,
kimse görmüyor.
Gözlerimin içine bakanlar bile
derinliğini anlamıyor.

Bir yol var önümde,
ama hiçbir yere çıkmıyor.
Adım attıkça uzayan,
hiçbir istikameti olmayan.

Ve ben,
susarak haykırıyorum,
gülümseyerek kanıyorum,
... Devamını Gör

Bir gün,
bütün saatler duracak.
Ve biz,
zamanın kıyısında unutulmuş birer gölge gibi,
suskun kalacağız.

Kimse fark etmeyecek
nasıl yitip gittiğimizi.
Çünkü dünya,
her zamanki gibi dönecek,
birileri doğacak,
birileri ölecek,
birileri hiç yaşamamış gibi silinecek.

O yüzden şimdi,
elini uzat bana.
Beni duy, beni anla.
Çünkü bir gün,... Devamını Gör

Bir başımıza kalırız bazen,
ne rüzgar, ne yıldız, ne ses.
Yalnızlık,
yavaşça sarar her yanımızı,
görünmeyen bir örtü gibi.

O an,
gözlerimizin içine bakarken
her şeyin ne kadar uzaklaştığını hissederiz.
Kelimeler bile susar,
çünkü anlatacak bir şey kalmaz.

Ve belki de,
yalnızlık,
gerçekten yalnız olduğumuzu
en derin şekilde hissetti... Devamını Gör

Bir başımıza kalırız bazen,
ne rüzgar, ne yıldız, ne ses.
Yalnızlık,
yavaşça sarar her yanımızı,
görünmeyen bir örtü gibi.

O an,
gözlerimizin içine bakarken
her şeyin ne kadar uzaklaştığını hissederiz.
Kelimeler bile susar,
çünkü anlatacak bir şey kalmaz.

Ve belki de,
yalnızlık,
gerçekten yalnız olduğumuzu
en derin şekilde hissetti... Devamını Gör

bir zamanlar biriydin,
bir ismin vardı,
sesin vardı,
bakışların anlam taşırdı.
Ama zaman geçti,
ve anılar seni unuttu.

Kaç kelime eksildi dudaklarından?
Kaç kez sustun da,
içinde büyüdü konuşamadıkların?
Gözlerin dalıp gittiğinde,
hangi eski yaraya takılıp kaldın?

Bir şehir gibi çöktün içine,
duvarların yıkıldı,
sokaklarında kimse ... Devamını Gör

Yalnızlık,
gözlerindeki bir boşluk gibi,
derin ve hiç dolmaz.
İçinde bir eksiklik,
ama ne olduğunu asla bilemezsin.

Bazen,
insanlar etrafını sarar,
gürültü olur her yerde,
ama sen hâlâ sessizsin.
Sözcüklerin susar,
kalbin konuşur,
ama kimse dinlemez.

Oysa,
içinde bir huzur ararsın,
belki de tüm bu sessizliğin içinde.
Bazen yalnız... Devamını Gör

Kalbinde yüksek duvarlar var,
bazen farkında bile değilsin.
Her biri,
geçmişin bir yarası,
her biri,
açılmamış bir yara gibi.

İçine kapanırsın,
gözlerinin derinliklerinde kaybolur zaman,
ama duvarlar büyür,
her yalnız gecede,
birer birer yükselir.

Bazen bir bakış yeter,
ama o bakışla,
görmediğini görmek istersin.
Bazen bir dokunuş... Devamını Gör

Kimse duymaz bazen,
içinde kopan fırtınaları,
sessizce çığlık atarsın,
ama yankısı sadece sana döner.

Bir kelimeye sığmaz bazen acı,
bir cümleye sığmaz eksiklik,
çünkü bazı duygular
ses bulamaz kendine,
sadece gözlerinde büyür,
içinde derinleşir.

Anlatamazsın.
Çünkü ne zaman denesen,
ya eksik kalır kelimeler,
ya da fazlasıyla ağır.... Devamını Gör

Ilık bir ikindi vakti...
Güneş, bulutların arasından göz kırparak,
Batıya doğru ağır ağır ilerliyor.
Rüzgar eşliğinde karışıyor kuşların kanat sesleri.
O kuşlar ki içimdeki umuttur, kalbimde bahar.
Bazen sessizliğe karışıyor umut sesleri.
Toprak taze bir bebek gibi kokuyor.
Özlem duyduğum bir anıyı çağrıştırıyor gibi.

Zaman durmuş sanki.
... Devamını Gör

Yorgunum,
ama uykusuzluktan değil.
Göz kapaklarım ağır,
ama uyusam da geçmiyor bu hâl.
İçimde taş gibi bir sessizlik,
ne yana dönsem
aynı ağırlık sırtımda.

Konuşsam anlamazlar,
sussam içimde büyür.
Kaçsam, nereye gideceğimi bilemem.
Zaten insan,
en çok kendi içinde kaybolurmuş.
Bunu yeni öğrendim.

Eskiden hayallerim vardı,
şimdi d... Devamını Gör

Bir gün,
aynaya baktığında,
gözlerindeki çizgileri fark edersin.
Zaman,
sessizce dokunmuştur tenine,
hiç fark etmeden,
usul usul işlemiştir ruhuna.

Ve sorarsın kendine,
ne zaman büyüdüm ben?
Ne zaman geçip gitti çocukluğum,
hangi rüzgâr aldı hayallerimi?

Zaman susar,
çünkü onun cevabı yoktur.
O, sadece yürür,
arkasına bile bakmada... Devamını Gör

Bazı geceler uyusan da geçmez,
gözlerini kapatsan da bitmez yorgunluk.
Çünkü insan bazen bedeniyle değil,
ruhu ile tükenir.

Kaç kez sustun,
kaç kez kendini unuttun,
kaç kez herkesi mutlu etmeye çalışırken,
kendini eksilttin?

İnsan her şey olur bazen,
ama kendine yetemez.
Her şeyi taşır,
ama kendi yüküne yenilir.

Ama bil ki,
yorgu... Devamını Gör

Yasemin yolda ilerlerken dalgındı.Bu dalgınlığı çok düşünmesinden kaynaklıydı fakat ne düşündüğünü düşünecek şekilde. Bir süre sonra yaya geçitinden geçerken, ışıklara bakmadan geçiyordu, o sırada yoldan gelen araba ona çarptı. bir anlık düşünceleri susmuştu, etraf o kadar sessizdi ki ne olduğunu anlamadı. Ardından kendini bir hastane odasında felç... Devamını Gör