Bu dünyanın yükü altında eziliyorum.
Kendimi kaybetmişim, bulamıyorum.
İsten kara ellerim vicdanımın üzerinde.
Sokak ortasında kaybolmuş bir çocuğun masumiyeti altında bükülüyor belim.
Uzatsam tutulmayacak elim.

Kendimin kendinden başkası yok.
Bu gerçek tüm çıplaklığı ile duruyor önümde. ... Devamını Gör

Kahverengi, ahşap bir kapının önünde duruyorum. Kaplamaları yer yer soyulmuş, üzerinde kazılı birkaç numara var. Sanki yaşayanların ruhları sığdırılmış o numaralara. Evde oturanların baş harfleri tokmağın hemen altına kazınmış. Uzaktan bakınca eski ve izbe. Yakından bakıldığında alınan nefeslerin ağı... Devamını Gör

Ben nefes almak için soluklandığın bir denizden fazlası olmadım hiç.
Düştüğünde elinden tutup kaldıran bir arkadaştan fazlası olmadım. Üzüldüğünde, kırıldığında sığındığın bir evden fazlası olmadım hiç. Sıra bana geldiğinde ne senin denizini bulabildim ne elimden tutan bir arkadaşı bulabildim. Ardım... Devamını Gör

Serkeş bir yalnızlık benimkisi. Peşimden ayrılmayan, sürekli ensemde olan ve her daim beni gölge gibi takip eden bir yalnızlık.
Laf anlamaz, haylaz bir çocuk gibi. Dinmeyen yağmur, kaybolmayan yıldız gibi. Kara ormanlardaki bir baykuşun ölüm ötüşü gibi.

Yürüdüğüm yollar dikenli. Gel de el uzat b... Devamını Gör

Dışarda kar var. Haşin bir gece yüreğimin kapılarına çarpıyor. İçimdeki çocukları bu kışın ortasında sokağa atıyor, tüm duygularımı sana olan hislerimle birlikte o kapıda uğurluyorum.

Ben düşmüş kar tanelerinin vaveylalarıyla yaşıyorum. İçimdeki zelzele bir buzdağını çatlatacak kadar büyük. İçimde yanan ateşin hangi boyuttan geldiğini bilmiyoru... Devamını Gör