Bilmezdim çocukken misketlerin kuyuya girme ihtimallerini.
Tek çare karış alabilmek ve yakınlaşmaktı.
Sonra bir umut yeterdi.
Bilmezdim çocukken pamuk şekerlerin hiç ıslak bir şeye deydirildiği zaman eriyip yok olduğunu,
Sonrası ağızda kalan o şekerlemeli tat.
Bilmezdim uçan balonların havadan tekrar yere inebileceğini,
Hep bir umut
Hep bi... Devamını Gör

İnsan hayatı boyunca umut etmekten vazgeçmez.
Doğumdan ölüme...
Umut etmekle beklenti içine girmekte bir nevi aynı şeylerdir.
Ne büyük ekinler ektin kalbine sende dimi?
Boş çıkanlar, sessiz kalanlar, susturulanlar ve açığa çıkmak zorunda kalan umutlar.
Hayatını her anında umut var.
Yeni bir iş, yeni bir yıl , yeni bir aşk, yeni bir tatil v... Devamını Gör

Acaba yine mi?
Beynim bana oyun mu oynuyor yoksa?
Aklım kalbimi mı ele geçirdi yoksa?
Bundan mı bütün kırıntıları toplamaya çalışmalarım.
Üzerine basmayayım diye odada dört dönerken,
Hareket dahi edemiyordum.
Ekmek kırıntılarına basmak günahtır.
Çünkü Annem hep öyle öğretti.
Acaba durmadan darlayan bu şüphelere basmadan yürümem mümkün mü... Devamını Gör

Bencilliğin en büyük kelimesi olan ben ile başlamak.
Ben en çok sencil'dim.
Benden önce olan sen ile dünyaları kucaklayarak,
En güçlü kral gibi hüküm verirdim dünyaya...
Sanki en çok da ben kelimesini unuttuğum içindi yenilgilerim.
Hep şenli başlayan satır başlarım , ilk defa ben sesi ile baş başa.
İlk defa kendine bakmanın şaşkınlığıyla birl... Devamını Gör

Pek çizemem güzel resimler, çiçekler, böcekler...
Sadece aklımda olan çiçeklere yazılan o hikayeler,
Beynimde yaşanan savaştandı belki ellerimin titremesi,
Belki de bu yüzdendi herşey.
İnsanlar, kalplerine yazılacak olan hikayeleri çiçeklere yazıyordu.
Görüyordum, harcıyorlardı çiçekleri koparıyorlardı yaprak yaprak.
Oysa o sadece masum bir ... Devamını Gör

Hangi cümleye dokunsam, dokunduğum yeri karanlığa buluyordum sanki.
En derin gülüşlerimle ve o derinleri bilmeden,
Dikilecekti belki de kopan geceden gündüz,
Hem de koparıldığı yerden ,
Dikilemeyecek kadar derin bir yara dahi olsa kendimi kandırarak ilerliyordum.
Anladığım bir şeyler oluyordu...
Yürümüyordu dünya böyle,
Dönmüyordu bu uyduru... Devamını Gör

kararttım dünyamı, gittim.
Senden de kendimden de çok uzaklara.
Gittim, yolu bilmeden
Gece, lambalı kaldırımlı ve çırılçıplak sokaklara;
Sen üzülme ben varım derdim.
Derdim ben sana, susmaların bir gidiş olduğunu bile bile.
Bu yüzden konuşurdum boş boş, gevezelikler ederdim.
Haylazlık yapardım, sırf sen susma diye.
Bilirdim çünkü bir kad... Devamını Gör

Bir Adam ve Bir Çocuk ile ilerleyen masal...
Siyahlar içinde biten bir hikaye,
Bir hayatın yok oluşu.
Bir çocuğun beşikte ölmesi,
Bir Adam'ın kayıplara karışması.
İçim ölü.
İçimdeki çocuk ölü.
Evet, ben yaptım.
Bir acıyla adama dönüştüm.
İçimdekileri öldürmem gerekiyordu.
O çocuğu öldürdüm.
Çocuk ölü, adam kayıp...
Yeniden doğar mıyı... Devamını Gör