Bazı sözler,
hiç söylenmez.
Dilin ucunda bekler,
ama çıkmaz dışarı.

Korkarsın…
Söylersen eksilecek gibi,
itiraf edersen yitip gidecek gibi.
O yüzden saklarsın
en derinlerine.

Kimse bilmez,
gülüşlerinin ardına gizlenen kırgınlıkları.
Kimse görmez,
gözlerinde sönüp giden o ışığı.

Ve zamanla,
suskunluk alışkanlığa döner.
İçinde bi... Devamını Gör

Bir şeyler eksildi içimizden,
adını koyamadığımız bir hüzün gibi.
Bazı cümleler tamamlanmadı,
bazı vedalar hiç yaşanmadı
ama yürek yine de paramparça kaldı.

Zaman ne garip…
Geçerken fark etmezsin,
ama geri dönüp baktığında
kırılmış aynalar gibi,
eksik bir tablo gibi
her şey gözünün önüne serilir.

Bir el uzatsan,
o eski gülüşlere dok... Devamını Gör

Kimse duymaz bazen,
içinde kopan fırtınaları,
sessizce çığlık atarsın,
ama yankısı sadece sana döner.

Bir kelimeye sığmaz bazen acı,
bir cümleye sığmaz eksiklik,
çünkü bazı duygular
ses bulamaz kendine,
sadece gözlerinde büyür,
içinde derinleşir.

Anlatamazsın.
Çünkü ne zaman denesen,
ya eksik kalır kelimeler,
ya da fazlasıyla ağır.... Devamını Gör

Zamanın elleri soğuk,
dokunduğu her şeyi eskiten,
her anıyı soluklaştıran bir rüzgâr gibi.
Bir gün, en sevdiğin ses bile
uzak bir yankıya dönüşecek.

Ne kadar kaçsan da,
peşinde sürükler geçmişi,
bazı anılar
hiçbir fotoğrafa sığmaz.
Bazı eksiklikler
hiçbir kelimeyle tamamlanmaz.

Bir zamanlar gülüşlerin vardı,
çocukken sakladığın o ma... Devamını Gör

Bazen,
bir ismi fısıldarsın rüzgâra,
ama yankısı bile dönmez sana.
Bazen,
bir yüzü ararsın kalabalıkta,
ama gözlerin yalnızca boşluğu bulur.

İnsan, en çok,
yanındayken bile ulaşamadıklarını özler.
Bir el uzatsan,
dokunamayacak kadar uzak
ama unutamayacak kadar yakın…

Geceleri,
bir ses bekler kulakların,
adını unutmamak için
binler... Devamını Gör

Bazen,
kendini tanıyamazsın.
Aynaya bakarsın ama
orada gördüğün yüz,
sana ait değilmiş gibi gelir.

Zaman seni alır,
bilmediğin yerlere sürükler.
Ne başladığın nokta bellidir,
ne de varacağın yer.
Sadece yürürsün,
nedenini bile bilmeden.

İnsan bazen kendini kaybeder.
Bir şehirde,
bir sokakta,
ya da birinin gözlerinde.

Sorarsın k... Devamını Gör

Bazı acılar,
adını bile anmadığın bir şehir gibi,
içinde büyür, sessizce.
Kimse bilmez,
kimse fark etmez,
ama senin içinde yankılanır durmadan.

Ne zaman gülsen,
bir gölge düşer yüzüne.
Ne zaman konuşsan,
sözcüklerin yarım kalır.
Çünkü bazı yaralar,
dilde değil, yürekte kanar.

Bazen aynaya bakarsın,
ama gördüğün sen değilsindir.
Gö... Devamını Gör

Bazen,
içinde kaybolduğun bir karanlık vardır.
Sonsuz bir boşluk gibi,
yavaşça seni sarar.

Göremediğin,
duyamadığın bir şeyler vardır orada.
Ve sen,
sadece sesini duymaya çalışırsın,
ama etrafında yankıdan başka bir şey yoktur.

Fakat karanlıkta,
bazen bir ışık vardır,
görmediğin ama hep hissettiğin.
O ışık,
sana hatırlatır;
gerçek... Devamını Gör

Yalnızlık,
bazen bir odanın sessizliği gibidir.
Ne bir ses, ne bir gölge…
Sadece duvarlara çarpan düşünceler.

Bazen bir şehir kadar kalabalıktır,
ama içinde kimse yoktur.
İnsanlarla dolu sokaklarda yürürsün,
hiç kimse sana çarpmaz.
Sanki görünmezsin.

Bazen geçmişin yankısıdır yalnızlık,
sesini duyuramadığın anların ağırlığı.
Geri dön... Devamını Gör

Bazı yaralar vardır,
kabuk bağlamaz.
Dokunmasan da sızlar,
unutmaya çalışsan da,
gecenin bir yerinde usulca kanar.

Geçmiş dediğin,
aslında hiç geçmez.
Bir şarkının içinde saklanır,
tanıdık bir sokakta bekler,
bir ismin yankısında geri döner.

Unuttuğunu sanırsın,
ama bir ses, bir koku, bir an
sana her şeyi yeniden hatırlatır.
Ve o a... Devamını Gör

Gittiğin yerden
hiç dönen oldu mu?
Bir rüzgâr, bir ses,
ya da bir koku bile…
Biri bile geri gelebildi mi
bıraktığı yerden?

Sensizliğe alışır mı insan?
Yokluğun kök salar mı içime?
Ne kadar kazısam da toprağı,
elimi her uzattığımda,
boşlukla karşılaşmak
öğrenilir mi?

Bazen düşünüyorum,
zaman mı alıp götürdü seni,
yoksa ben mi kaybe... Devamını Gör

Zaman,
her geçen saniye
bir parça daha eksiltir seni.
Ona ne kadar tutunursan tut,
ellerinden kayar.

Bir zamanlar düşündüğün şeyler,
şimdi sadece hatıra olur.
Bir zamanlar en değerli olan,
şimdi sıradan bir anıdır.

Sonsuza kadar sürecekmiş gibi yaşarken,
bütün her şeyin gelip geçeceğini unuturuz.
Ve bir gün,
geriye dönüp bakarsın;
... Devamını Gör

Bir zamanlar,
umutlarımız rüzgârın kanatlarında uçardı.
Bütün hayaller,
gözlerimizin derinliklerinden yansıyan
görüntülerdi sadece.

Zaman geçti,
ve o hayaller yavaşça silindi,
her geçen gün biraz daha uzaklaştı.
Ama geriye kalan,
yine de bir umut ışığıydı.

Belki de yıllar,
umudu değil,
gözlerimizin daha derin bakmasını öğretir.
Çün... Devamını Gör

Geçmiş,
bazen bir gölge gibi gelir,
yavaşça takip eder seni,
her adımda seni hatırlatır.
O eski zamanlar,
bir anı gibi,
ve her anı,
derin bir iz bırakır.

Fakat,
geçmişin ardında bir kapı vardır,
kapalı olsa da,
bir ışık sızar.
Ve o ışık,
sana bir şey fısıldar:
“Yola devam et.”

Bazen,
geçmişin ağırlığını taşırsın,
ama unutma,
g... Devamını Gör

Bazen içimde
anlamını bilmediğim bir boşluk var,
sanki varlığımın bir köşesi
eksik bırakılmış gibi.
Ne dokunduğum kelimeler
ne de dinlediğim şarkılar
o boşluğu doldurmuyor.

Kim bilir,
belki de bir parçamı
zaman alıp götürdü,
ya da yanlış birine
fazla verdim kendimi.
Geri alamadığım cümleler,
söyleyemediğim gerçekler,
birer eksiklik ... Devamını Gör

Zaman,
bir nehir gibi akar,
bazen yavaş, bazen hızlı,
ama her zaman yolunu bulur.
Geride bıraktığımız her an,
bir damla gibi düşer suya,
ve birikir,
görünmeyen bir iz bırakır.

Geçmiş,
daha dün gibi gelir,
ama bir adım attığında,
geriye bakmak,
yavaşça kaybolan bir siluet gibi olur.
Yıllar,
birbirini takip eder,
ama içimizde bir şey... Devamını Gör

Yalnızım,
ama bu yalnızlık bir yük değil,
bir keşif yolculuğudur.
Bazen içimdeki sessizlik,
bana en derin sesleri fısıldar.
Ve yalnız kalmak,
gerçekten kendimi bulmam için
gerekli bir adımdır.

İnsanlar,
bazen etrafımda dans ederken,
ben içimdeki sessizliğe doğru
yavaşça yol alırım.
Çünkü o sessizlik,
gerçekten beni tanıdığım tek yerd... Devamını Gör

Geçmişim,
bir yolculuk gibi geride kaldı,
her adım,
bir başka pişmanlık,
bir başka kırık kalp.
Ama şimdi,
o yolda geriye bakınca,
gördüğüm sadece
kırık taşlar ve silik izler.

Bazen düşünüyorum,
bu izleri sileceğim diye
çok çaba sarf ettim,
ama her silgi,
beni biraz daha kaybetti.
Çünkü hatalar,
gerçekten kaybolmaz,
onlar biziz,
g... Devamını Gör

Bazen kaybolurum,
gözlerim,
dünyadan başka bir yere odaklanırken.
Hangi yolda yürüdüğümü,
nerede başladığımı
ve nereye gittiğimi unuturum.

Kaybolmuşken,
sessizliğimde bir şeyler büyür,
içimdeki yankılar,
sadece kendi adımı söyler.
Ve her adım,
bana bir yolun sonunda
kaybolduğumu hatırlatır.

Ama belki de,
kaybolmak,
bulmak için bi... Devamını Gör

Hayat,
bazen bir fırtına gibi eser,
gözlerim,
kapanıp açılınca,
dünyanın sarsıldığını hissederim.
Ama içimde,
o fırtınadan daha güçlü bir şey var,
direncim.

Düşerim,
sönerim,
ama bir şekilde
yeniden doğarım.
Zorluklar,
bazen boynumu bükse de,
bana kırılmamayı öğretir.
Ve her çöküş,
yükselmenin habercisidir.

Kimi zaman,
karanlı... Devamını Gör