Bu nasıl bir hayat Gülendam?
Sadece yormayı biliyor beni...
Her gece; uyanınca her şey güzel olacak diye,
Bir umutla dalıyorum uykuma
Ve sabah oluyor...
Yine yine yorgun yüreğim.
Geçmiyor Gülendam!
Herkes gidiyor.
Her şey bitiyor.
Şu yorgunluk geçip gitmiyor benden.
İnsan fazlası yorgunluklar,
İnsan kalıntısı yorgunluklar,
İnsan yoksun... Devamını Gör

Ayaklar çekermiş akılsız başın cezasını.
Bunların yüreğine ağır gelen bir şey yok mu Gülendam!
Nasıl da rahatlar bazı cümleleri sarf ederken.
Bir keresinde bana şey demiştin...
'Yüreğime sığmıyor yük ettiklerim.
Taşıyamıyorum artık.'
At gitsin be Gülendam demiştim ben de.
Gözlerin dolu dolu bir tebessüm belirmişti güzel yüzünde.
Ve boğazın ... Devamını Gör

Sanki her şeyi bırakmış gibiyim anne.
Kendimi bile...
Sürekli aynı koşuşturmalar,
Aynı cümleleri sarf etmek,
Aynı otobüs durağında bekleyip aynı otobüse binmek.
Her sabah aynı saatte uyanıp,
Fırından sıcacık ekmek almak
Ve demini almış siyah sudan içmek...
Uçan kuşları seyretmek nazlı gökyüzünde.
Bulutların dansına şahitlik etmek.
Şimdi ... Devamını Gör

Ne oldu sana
Yüzünden düşen bin parça
Yüreğinden düşenlerden ise bi haberim
Kimler incitti seni
Yoksa sen kendini mi...
Boşverrrrrr dediler değil mi?
Boşvermenin en zor şey olduğunu bile bile...
Boşver dediler.
Sen yalnızca onları boşver.
Fakat yüreğindeki sızıyı bana anlat.
Ben seni sabahlara kadar dinlerim.
Dinlerim de bir kez olsun b... Devamını Gör

Bu sabah gelme!
Dün de yoktun zaten.
Yarında olmayıver.
Ben sensizlikle çok güzel başa çıktım.
Gece ağlayarak uyudum.
Sabahları ağlamaktan kan çanağı olmuş gözlerimle uyandım uykularımdan.
Odanın buz tutmuş sensizliğinde, iki bardak çay doldurdum ve sen çayını gelip içersin diye bekledim
Benim çayımda soğudu seninki de...
Şu merdivenlerdeki... Devamını Gör

Unuttum biliyor musun?
Sana dair herşeyi.
Çekip gideken ardında yaralı bıraktığın kalbimi sana yeniden emanet etmemeye yemin ettim.
Gözlerimden acımadan akıttığın o ilk yaş akarken senide o damlalarla sürükledim attım işte.
Unuttum gitti ve bittin bende.
Yeni sayfalar hakeden insanlar için açılırmış.
Senli sayfalarını yaktım hayatın.
Unuttu... Devamını Gör

Bilmiyorum...
Neden hep kırik camlardan bakardı benim çocukluğum?
Neden karanlık evlerden başlardım aksamlara.
Soğuk odalarda sıcacık yürekleri hissedemeden büyüdüm anne.
Neden?
Ekmeğine katık diye tuzlu gözyaşlarını akıtanlardan olmak mıydı payımıza düşen nimet.
Şükrümüz mü yarımdı yoksa anne?
Yoksa bizler mi ağır gelmistik bünyesine dünyan... Devamını Gör

Sorma ne olursun!
Aymıyor geceler sabaha.
Ayrılıklar kenti bu.
Mevsimsiz gelir hep o sonbaharlar.
Rüzgarı serttir.
İnsanı...
İnsanını hiç sorma.
İnsan insana yük oluyor bu zamanda.
Ben de yük olmuşum bir insana haberim olmadan.
Sessizce ve ansızın...
Sen olma!
Ne insana yük ne kalbine ne hayata.
Burası ayrılıklar kenti unutma!
Tüm yoll... Devamını Gör

Yoktu işte.
Çeşit çesit ayakkabılarım.
Renk renk elbiselerim...
Soğuk kış günleri ayaklarımı sıcak tutacak çoraplarım bile.

Beni yokluğunla imtihan etme!
Varlığımı kaldıramazsın.
... Devamını Gör

Yağmur var...
Çatıdan su damlar...
Annem dizer leğen kova ne varsa odanın orta yerine.
Sobamız harlı yanar...
Islak ayakkabılarımız sobanin dibinde kurulanmaya hazırlar..
Yırtıklar yamalanır, sökükler dikilir.
Biz böyle büyüdük arkadaş.
Eskiye eskimişliğe hürmetimiz var.
Yokluk nedir iyi biliriz.
Eskisi olmayanın yenisi olmaz der babam.
B... Devamını Gör

Bahçeler bol elmada var kiraz da...
Annem toplar nasıl olsa.
Tarla da çok...
Domates mi ararsın biber mi?
Ne ararsan var.
Annem toplar nasıl olsa.
Annem her şeyi toplar.
Toplar...
Ve gider.
Hem de bir daha dönmemek üzere...
Bizi de bir çatı altına o toplamıştı.
Ve gittiği gün de herkesi başımıza toplamıştı.
Peki...
Bu yarım kalmış haya... Devamını Gör

Annem mi?
O toprağın altına saklandı.
Dünya o kadar kirli ver insanlar o kadar nankördü ki!
Dayanamadı.

Biz mi?
Biz de ne yapalım işte!
Dünyanın kirine pasına bulaşmadan ve insanların nankörlüklerine katlanarak yaşamaya devam.
... Devamını Gör

Kalk gidelim!
Bu kent bizi basmıyor bağrına, demişti babam.
Annem tutmuştu, hayatını adadığı adamın ellerinden.
Seninle her yere demişti.
Seninle, her yere...
Bir çoçuk yüreği, oyuncaklarını bırakmıştı oracıkta.
Ne oluyordu?
Ne gitmesiydi?
Oyun arkadaşları da gelecek miydi onlarla?
Peki ya bu doğup büyüdüğü evi de sırtlanıp götürecekler m... Devamını Gör

Bir bozuk saat duvarda şimdi anılar.
Eskimis bir radyonun tiz sesi...
Yırtılmış fotoğlar müzesi...
Kurumuş bağ bozumu asmalar.
İpe gerilmiş yamalı entariler...
Odun ateşinde kaynayan sular.
Eksik bir ses kulaklarda...
Bahar kokulu fesleğenler.
Cennet meyveleri ağaçlarda...
Bir sana uzak bir sana hasret anılar.
... Devamını Gör

Ellerini bırakıyordu annem babamın.
Helal et diyordu babam anneme hakkını.
Helalleşiyordu hayat arkadaşları.
Annem yorgundu...
Çok yorgun.
Babam ise onu bırakıp gidecek olan anneme
kırgın...
Gitme demeye yelteniyordu da
Yinede yorgunluğuna dayanamayan annemi, daha da yomak istemiyordu.
Kıyamıyordu.
Annem ise gitmekte kararlı bizi babama e... Devamını Gör