Ruh hapsinden kurtuluyor gibi hissettiğimde prangalar daha fazla sıkıyor. Sıfırı tüketir ruhum, insanlar insanlığımı çalıyor benden. İnsan içinde ruhum küfür kıyamet... Sadece bir insan kaybettirmiyor, birden fazlası öldürüyor benliğimi. Çıkar yolu yok, alelade bir ölümü beklerim; Tanrı'nın elinden yaşıyorum, kendimi bile taşıyamıyorum.