15 NİSAN 13

Ben bu aralar ben değilim. Dediklerimi kontrol edemiyorum , cevremdeki insanları kaybediyorum sürekli.. ve ben insanları kaybetmekten yoruldum. Ve arkadaşlarıma fazla değer veriyorum buna engel olamıyorum . Çünkü onlar benim bir parçam gibi düşünüyorum hep. Sonra o parca yok oluyor işte. Hiç bişey diyemiyosun arkasından. Buraya girip dertlerini döküyosun yazıya işte. Başka hiç bir şey yapamıyorsun. Gururun var elbet gidenlerin arkasından dön diyemiyosun. Dönmiceklerini bildiğin halde nasıl dön diyebilirsin ki zaten. Bundan sonra hiç bir kimseye değer vermemeyi öğrendim bir kaç kişinin sayesinde onlara çok teşekkür ederim. Beni değer vermemen gerektiğine bile inandılar. Bundan sonra kaybederim giden gitsin umrumda değil. Sadece gülüyorum ağlamak yok artık , ben neden ağlıyorum onlar ağlasın . AMA SAHTE KARDEŞLER YAPIYOMUSSUN YAPMA.