Winston biraz toparlanmıştı. "Yapamazsınız!" dedi güçlükle.
"O da ne demek, Winston?"
"Demin anlattığınız gibi bir dünya yaratamazsınız. Bu bir hayal olmalı. Mümkün değil."
"Neden?"
"Korku, nefret ve zulme dayanan bir uygarlık kurulamaz. Böyle bir uygarlık ayakta kalamaz."
"Neden ayakta kalamasın ki?"
"Dayanıksız olur. Dağılır gider. Kendi kendini yok eder."
"Saçmalıyorsun. Nefretin sevgiden daha tüketici olduğunu sanıyorsun. Niye öyle olsun ki? Hem öyle olsa bile ne değişir? De ki, kendimizi daha çabuk tüketmeyi seçtik. De ki, insan yaşam temposunu o kadar hızlandırdık ki insanlar otuz yaşına yaşlanır oldular. Ne fark eder? Bireyin ölümünün ölüm olmadığını anlayamıyor musun? Parti ölümsüzdür."