20.12.2012

Hayatımın belki de en zor günü bugündü. Karşımda sevdiğim adam , gözlerime baksa anlayacaktı her şeyi ama bakmamayı seçti. Kadınım dediği , saçlarıyla oynayarak dizinde uyuttuğu kişinin gözlerine bakmadan yargıladı. En ağırı da geleceğim dediğin adamın elinden tutacak cesareti gösterememesiydi belki de. En zor zamanlarında sığındığın limandan bombalanmaktı zor olan. Sığınacak kucak bulamamaktı. Sözler ağzından çıkarken sesinin titremesiydi , gözlerin dolsada engel olamamaktı. Hak etmedim diye hıçkıra hıçkıra ağlasan da gelip sarılmamasıydı. Her hatasını affettiğin adamın sana böyle sırtını dönmesiydi. Güvenip sırtını dayadığın adamın sırtına bıçağı herkesten önce saplamasıydı. Gecelerin ağırlıydı insanı asıl yoran. Kolay değil , ve olmayacakta. Bu yara kanayacak durmadan günlerce haftalarca belkide aylarca. Ama güleceğim. Her zaman yaptığım gibi. Ben hep gülerim ki zaten , ağlarken bile attığım kahkahalarım meşhurdur. Yine öyle yaparım , kimse anlamaz içimdeki fırtınaları kimse bilmez uykusuzluğumun sebebini. Sen başkalarıyla olurken izlerim seni yüzümde ki tebessümle sen hiç anlamazsın içimde ki lavların beni o an nasıl yaktığını. Sigara içmeme kızarsın diye ard arda yaktım bugün seni öldürmek istedim sen yapma dedikce yapmak istedim. Karşına geçip vurup kırmak istedim. Sana küfürler etmek öldürmek istedim. Sonra geçti.......
Gözlerin geldi aklıma,gülüşün geldi. Yine gelse yine seversin ilk günkü gibi dedim.
Yine sana muhtaç kaldım işte , yine seni bekledim. Bu kırgınlığıma rağmen gelse dedim.
Gelmedin. Ayrıldı yollarımız belki de sonsuza kadar.
Elimde kalan bir parça umut,ömür boyu yetecek anılar ve özlem... Ve tutulmamış sözler,hayallerim,sabahlara kadar alma onu benden diye ettiğim dualar.