Uzun zamandan sonra yine bir gece yarısı yazıyorum işte. Yazmadan dinmiyor acım, düşünceleri silemiyorum kafamdan.. Olmuyor yapamıyorum. Hayatımdaki yanlışlarım yüzünden çekiyorum sürekli imkansız aşkların peşinden koşuyorum hemde komik aşkların duysanız çok gülersiniz bana.. Bunu sürekli yapıyorum ama hiç sıkılmadan sonra canı yanan ben oluyorum tabi kuşkusuz. Aşık olmuyorum kimseye aslında hoşlanıyorum bu sebeblede takıntı haline getiriyorum buda zor ama, 1-2 ay sonra unutuyor insan. Yanlış arkadaşlıklardır aslında bir insanın hayatını bitiren saçma sapan arkadaşlıklar. Bir insan sana bir kere yanlış yapınca elbetki devamı gelir kimseyi affetmemek gerekir aslında bu sebebten kimseye acımamak . Bitirdiğin arkadaşlıkları tekrardan kurmamak gerekir . Yoksa yıkılırsın. Yoksa yanar canın. Bir zamandan sonra nefret edersin kendinden. Yapmamak gerekir. Herşeyin bir sınırı vardır. Bunu zorlamamak gerekir. Bir sınırı zorlamamak gerekir bugünde benden bu kadar...