ABDAL & APTAL

Abdal, hali değişen demektir, aptal ise değişmeyendir.
Abdal anlamak, aptal ise anlaşılmak ister.
Abdal iyiliğin peşinden koşar, aptal ise çıkarının.
Abdal anlar ve susar, aptal anlamaz ama yine konuşur.
Abdal dünyadan kurtulmaya, aptal dünyayı kurtarmaya çalışır.
Abdal yaptığı kötülükten, aptalsa yaptığı iyilikten pişman olur.
Abdal düşteyken uyarılınca uyanır ve utanır, aptal ise ne uyanır, ne utanır, sayıklamaya devam eder.
Abdal tebessüm etmeyi, aptal sırıtmayı sever.
Abdal sevdiğini beğenir, aptal ise beğendiğini sever.
Abdal aptalı bulunca susar, aptal bulsa da bulmasa da kınuşmaya devam eder.
Güzel deyince aptalın aklına ‘kadın’ gelir, kadın deyince abdalın aklına ‘güzel’.
Abdalın namazı kaçırma ihtimali yoktur, aptalın ise bahanesi çoktur.
Abdal soru sormayı, aptal cevaplamayı sever.
Abdal çaya karışıp erimek ister, aptal çay kaşığı gibi orada kalmak.
Abdal kar tanesi gibi yumuşak konuşur, aptal dolu gibi sert.
Abdal az kişiye çok, aptal çok kişiye az değer verir.
Abdal az bulursa sevinir, aptal çoğu bulamazsa üzülür.
Abdal düşünmekten uyuyamaz, aptal uyumaktan düşünemez.
Abdal yüreği sarsılınca kendine gelir, aptal yer sarsılsa da kendine gelmez.