AÇ KAPIYI GİR İÇERİ

Adam,kadına öyle bakmıştı ki,yüreği yerinden fırlayacaktı kadının. Dokunmadan sevişiyorlardı adeta. Kadın,adamın ruhuna dokunduğunu,yüreğinin en derinlerini gördüğünü hissedebiliyordu. Usulca yaklaştı adam,kadının ince beline zarafetle doladı ellerini,çok değerli bir pırlantayı elinde tutar gibi zarafetle kendine doğru çekti. Ve kulağına eğilip yavaşça fısıldadı "ruhun sığınağım,bedenin o sığınağın kapısı. Bedeninden ruhuna akmak istiyorum." Nasıl da hasretti kadın böylesi sevilmeye. Bugüne kadar karşısına çıkan tüm adamlar o kapıda kalmışlardı. Kadının yalnızca bedeniyle ilgilenmişlerdi. Ruhuna dokunmak hiç birinin umurunda değildi. Öyle ki kadın aşk denilen şeyin sadece kısa haz dönemlerinden ibaret olduğuna inanmak üzereydi. Peki,o yaşadıkları aşksa eğer,bu adamın hissettiği şey neydi? Bir Tanrıçanın elini tutar gibi hassasiyetle,incitmekten korkarak,zarafetle tutmasının anlamı neydi? Diye düşünürken,adam dudaklarından yüreğine akmaya başlamıştı kadının. Ve kadın kendini tümüyle teslim ederken adama,aklında çok sevdiği bir türkünün sözleri yankılanıyordu "aç kapıyı gir içeri,gönlüm bekliyor seni". Bu adam gönlünün kapısını açmıştı,hissediyordu.