ACILARINA SAHİP ÇIK
Vazgeçmiş insanlar, ölümü unutup hayata tapmışlar. Ölümü hangi ara unutur oldunuz? Sonumuz bir karış toprak. Hiç bir şeyin sana ait olmadığı bir yerdesin ve sen insanoğlu her şeye sahip olmak istiyorsun. Elindekilerle yetinmeyi bırak, hiç bir şeyin kıymetini bilmiyorsun. Neden böyledir insanlar soruyorum size. Bir masanın başından öğrendim ben şükretmeyi. Acılarıma, kaderime her zaman şükrettim. İsyan etmemeyi öğretti bana hayat. Herkesin acısı kendisine büyüktür ya kimi babasızlığına, kimisi annesizliğine, kimileri de sevgilisine, arkadaşlarına isyan eder. Etmeyin olur mu her acı insana büyüktür önemli olan o acıya sahip çıkabilmektir. Oturduğunuz yerden kalkın şimdi ve gökyüzüne bakın ve nasıl yaşanacağını onlara göstertmek için söz verin. Arka da kimseleri bırakmayın. Bir şiiriniz olsun, felsefeniz, size ait olan her hangi bir şey olsun kimseler bilmesin, fark etmesin. Canınız sıkıldığında ona sığının onunla dertleşin vazgeçmeyin, vazgeçmekten korkun her zaman. Çünkü bu dünya bir şeyler vazgeçecek kadar kısa. Savaşacak kadar da uzun değildir belki ama olsun denedim derseniz. Savaştı, cesaretliydi her şeyden öte her şeyine sahip çıkıyordu dedirtirsiniz. Sana baktıklarında örnek alsınlar neler için savaştı ulan desinler. Kaybetmek hiç bu kadar güzel oldu mu diye düşünü versinler. Bir mesaj bırak insanlığa acıların bile güzel olduğunu söyle.