Adı Zonguldak

Cümlem gri renginde
Ayın ayak ucunda karanlık
Hayaller kurduğumda ses susar
Şimdi renklerde uyur.
Şehrin pisliğini deniz kusar.
Kim bilir kimin semtinde
Hüzün önlükleri giyer bu işçi
ve sobeler şiiri.
Şiire sobe !

Gökkuşağına oturdun mu hiç?
Rengi olursun
Yağmur çiselerse sesi olursun
Bir günde Aşıklar Tepesi'ne gidelim senle.
İfşa mı oldun?
Sobelendinse
ebe olursun.

Yapraklar salınır ya suda
Hani bir o yana bir bu yana
Öyle sahici zamanlarda sessiz yüzermiş kimliğin.
Anılarımı sattı bir esnaf.
Anımsatan... esnaf

Yaprak gibi yüzer ona ellerim
Gelir yakasına yapışır
İçi yeşil
dışı gri
Belirli bir tonu yok bu rengin.
Öyle sahici , öyle sahici ki...
Sanki bir nimet Zonguldak