Güzel ahlak esaslarında biri de affediciliktir. Affetmek, kişinin kendisine haksızlık yapana gücü yettiği halde misilleme yapmayıp onu bağışlamasıdır. Bu erdeme sahip olanlar Kur'an-ı Kerim'de övülmüşlerdir: ''Öfkelerini yenerler, insanları affederler. Allah iyilik edenleri sever.'' (Âl-i İmrân, 3/134)
Sevgili Peygamberimiz de öfkeye hâkim olmayı, gerçek kahramanlık olarak tanımlar: ''Yiğit dediğin rakibini yenen kimse değildir. Asıl yiğit kızdığı zaman öfkesini yenebilendir.'' (Buhâri, Edeb, 76)
Bizler yalnızca kendimize karşı yapılan kötülükleri affedebiliriz. Buna karşı dinî ve millî değerlerimiz, birliğimiz ve dirliğimiz ile insanlığa karşı yapılan kötülükler karşısında son derece duyarlı olmak mecburiyetindeyiz.