Affet Sevgilim..

Senden önce her şey, hiçbir şeymiş.
Renk değilmiş renkler, gök böyle mavi değil, toprak böyle kara değil, gözlerim böyle ela değilmiş.
Senden önce her bahar, biraz soğukmuş ve çiçekleri çürük biraz.
Beni affet.
Suçum vardır, mutlak.
Senden önce mesela, güzel bulmuşumdur bir şeyi filan.
Ne varsa sanki senden başka güzel bulunacak!
Senden önce bencilmiş tüm dilekler ve kolay tüm intiharlar.
Çekip gitmeler filan.
Dönmemek bir daha filan.
Hem komikmiş, içinde seni barındırmayan tüm hayaller.
Asilliği yitikmiş.
Bir beddua gibi, bir küfür gibi çirkinmişim ben.
Yaratıldığım çamurdan arınamamışım, sen beni böyle güzel öpmeden önce.
Sen beni öpmüşsün,
Ben temizlenmişim.
Mümkün olmuşum tanrının gözünde.
İnsan olmuşum.
Sevgilim;
Göğsün, kutsal kitaplarda bahsedilen cennetlerden ödünç alınmış ağaç gölgesiymiş.
Ben; senin göğsünde uyanmadan önce, uyanmamışım hiç meğer.
Beni affet.
Suçum vardır, elbet.
Senden önce mesela, gülmüşümdür filan.
Ne varsa sanki senden önce gülünecek!
Senden önce öpmüştüm bir kadını,
En çok bunu affet..