Aldığımız her nefesin değerini bilmemiz lazım.
Durmadan söyleniyoruz…
O kötü, bu iğrenç, şu berbat. Annemle aram kötü…
Ama sonra bir an geliyor, hiçbir şeyin anlamı kalmıyor.
Çok sevdiğimiz birinin hayatımızdan çıkıp gidebileceğini, bir daha geri gelmeyeceğini düşünmeye başlıyoruz.
Korkmaya başlıyoruz… Hem de deli gibi.
O zaman işte, her şey silinip gidiyor.
Bir tek şeyi tekrarlayıp duruyoruz. Ne olur, ne olur ona bir şey olmasın. Ne olur iyileşsin. Ne olur…
"O iyileşsin de, başka bir şey istemiyorum" diyoruz.
Ama durmadan da bir şeyler istemeye de devam ediyoruz.
Çünkü hayat devam ediyor, çünkü zaman akıp gidiyor…