ANLADIM Kİ

Anladım ki; zalim hayatta,
Ne beklenen mutlu zaman gelecek,
Nede bu garip ömür,
Kardelen güzelim sultanımsız bitecek.
Anladım ki; fâni hayatta,
Ne özlemle yanan hasretim dinecek,
Nede şu gülmeyi unutmuş yüzüm,
Tek bir gün şen şakrak şekilde gülecek.
Mahkum olduğum, sultanım hasretine,
Bir çileli aşk hikayesi var çekilecek.
Rabbimden emanet aldığım bir can var,
Süresi dolup vakti gelince verilecek.
Ey sevdalı deli gönül;
Gayri uslan artık sende.
Bak çare yok düştüğün sevdalı bu derde.
Her gün geçmişteki günü arar oldun.
Mutlu saadeti umar ararken,
Çilenin kucağına düşüp dibine vurdun.
Anladım ki; yalan dünyada,
Bu çılgın gönül ne uslanacak,
Nede yare hasret kalmış feryadı susacak.
Anladım ki; aşkla yanan,
Akıl ne başa gelecek,
Ne de baştan gidecek,
Nede sevgili sultanım merhamet edecek,
Ne de bu aşka susamış can yetti diyecek.
Belli ki;
Gözlerimde yaşlar var sultanım için dökülecek,
Belli ki;
Saçlarıma karlar yağıp aklar olarak düşecek.
Yada aldığım ahlar var çekilecek.
Ey sevdalı çılgın gönül;
Senden geçtim bari bana biraz olsun acı.
Yok işte bak bu aşkın ilacı.
Görmezmisin uçurumun kıyısındayız,
Ya atla aşağı kurtar ikimizi.
Yada herşeyden vazgeç artık bitir sevgimizi.