ANLAT BENİ
Benim tertemiz büyük sandığım bu aşkı, sen bir çırpıda heba edip, kirli sevdalarının arasına attın. Bir an bile düşünmeden, benim sevdamın şahdamarına kurşunu öyle bir sıktın ki, kurşun yemiş kalbimin silahı ise sadece sevgiydi. Anlatamadı sana sevdamı, dili olmayan gözyaşlarım dökülürken şakaklarıma.
Rengi, kokusu, tadı yoktu acıyı anlatmanın. Bir hançer saplandı yüreğime, sustum, umarsızca sustum bir dilsizin duası gibi sessizce, gözyaşlarımla gittim. Aşkımın üzerine yemin verdim yüreğime, bir daha sana dönmeyeceğim diye.
Bir gün gelecek, benim sevgi kırıntılarımı bile özleyeceksin. Yıllar ise bu aşkın üstünü çoktan toz bulutlarıyla kaplamış, kirli raflara atmış olacak.
Bir gün yapayalnız kalacaksın, yalnızlığında boğulacak, nemli gözlerini herkesten saklayacaksın. Cam kırıkları batacak kalbine, huzur nedir bilmeyeceksin. İşte o gün yüreğin vicdanın sana hesap soracak. Adalet terazisi o gün kurulacak, yüzündeki çizgiler, saçlarındaki aklar, bu aşkın şahidi olacak. Yüreğin soracak, sen cevaplayacaksın. ilk defa yürekli ve adaletli ol, ilk defa cesurca doğruları anlat.
Ve de ki;
Körkütük aşıktı ,deli gibi seviyordu, gözleri benden başka kimseyi görmüyordu de.
Dünyada sadece ben varmışım gibi özel hissettiriyordu aşkı, her zerremde kana kana yaşatıyordu de.
Anlat beni; gözleri öyle güzel bakıyordu ki bakışlarıyla üşüyen kalbimi ısıtıyordu de .
Gülüşleriyle kış mevsimime ilkbahar geliyordu rengarenk çicekler açtırıyordu de.
Anlat beni ; O güzel gözleri şimdi hüzünlü bakıyor de.
Bir gülüşüyle baharı getiren dudakları şimdi mühürlü, konuşmayı unutmuş de.
Anlat beni ; Bir çocuk kadar saftı de. Benim yalan aşk sözlerime hemen kanıyordu de.
İstesem canını bile verecekti, aptaldı de .
Sanki dünya benim etrafımda dönüyormuş gibi, herkesi karşısına aldı, iki kişilik kocaman bir dünya kurdu de.
Anlat beni; Ben ise oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibi ortada bıraktım. Gözyaşlarına hiç aldırmadım, arkama bile bakmadan gittim. Gözlerim kör, kulaklarım sağır oldu acı feryatlarına de.
Anlat beni; Kırdım, üzdüm, paramparça ettim yine gitmedi de.
Aşkımız için gururunu, onurunu, ayaklar altına aldı. Kendini feda ettikçe daha fazlasını istedim, arsızca de.
Gel desem yine koşarak gelecekti. Ama ben gel demedim, diyemedim, böyle çok sevilmeyi kaldıramadım de.
Anlat beni; Öyle büyük seviyordu ki gidişimle onu öldürdüm, üstüne basıp geçtim, nefes alıyor mu diye dönüp bakmadım bile de.
Ben göçebeler gibiydim, bir yüreğe mekan tutamazdım, alışıktım ben sevdalardan gitmeye de.
Öldü mü, kaldı mı, umurunda değil de.
Anlat beni; Oysa ne çok hayalleri vardı benimle, her akşam bıkmadan, usanmadan, uçsuz bucaksız hayallerini geleceğe dair ümitlerini anlatırdı. Anlatırken gözlerinin içi gülerdi de .
Bir çırpıda yıktım, yerle bir ettim hayallerini, ümitlerini de. Kurduğumuz imgelerin mimarı biz olacaktık. Birlikte inşa edecektik. İzin vermedim de.
Anlat beni; Güneşten önce o aydınlatırdı dünyamı, sabahlarıma bir güneş gibi doğardı, aşkı ile ısıtırdı gönül evimi de.
Mutfaktan gelen çay kokusu doldururdu odamı. Ben şekersiz çayı çok seviyorum diye o da şekersiz içerdi. Bensiz bir bardak çayı kendine haram edip içmezdi de. Aptal bir aşıktı de.
Anlat beni; En çok ılık rüzgarlı havalarda tek başına saatlerce yürümeyi severdi de.
Yağmurlu havada bazen birlikte ıslanır, bazen ise şarkımız eşliğinde kitap okumayı severdi de.
Şimdi ise rüzgârlı havalardan nefret ediyor, yağmurlu havada ise hiç perdelerini açmıyor. Kitaplara benim yüzümden veda etti de .
Anlat beni; Korkuları vardı. En çok beni kaybetmekten ve karanlıktan korkardı de .
Ben ise korkularının kâbusu oldum. Zifiri karanlıkta zindanlarda bırakıp da kaçtım de.
Yaşamak onun için benden ibaretti .Benimle nefes alıp veriyordu de .
Anlat beni; Sevgimden gözleri kör olmuştu. Ona verdiğim zararı ziyanı görmüyordu. Onu terk edip gideceğimi ise hiç hesaba katmadı de . Sevmeyi bilmeyen yüreğimle, son verdim aşk oyunuma de.
Anlat beni; konuşurken şiir gibiydi sözleri ,yüreğinin mürekkebi hiç bitmiyordu sanki, sevgi dolu bir okyanus vardı yüreğinde de. Şiir gibisin derdim hep, gülerdi ve eklerdi, şiirler yağmurlu geceleri sever derdi, onu hep gecede bıraktım şimdi kırdım kalemini de.
Anlat beni; şimdi kırık harfleriyle üşüyen, dizeleri boynu bükük öksüz kalan, mısraları ise gözyaşları ile yetim kalan kalemi olmayan bir şair gibi kaldı de.
Anlat beni; Beni severken nefesim derdi . Bir gün nefesim dediği nefesini alacağını hiç aklına getirmedi de.
De ki kalbini umutsuzluk mahzenine kapattım. vazgeçmedi ,kör kuyularda yüreğini hapsettim pes etmedi. Gözyaşları ummanları doldurdu gitmedi. Yine de sevdi beni de.
Anlat beni; sevdasını bir yanardağın lavlarına attım. Yaktım onu, küllerini rüzgârlara savurdum, yine de unutmadı beni de.
Onu bir sevda enkazının altında bıraktım. Tutup çıkarmadım elini, suçu çok büyüktü de. O denli büyük sevmeyecekti de .
Anlat beni; o sevdi ben kaçtım , ben umut vaat etmedim, ben sevmedim de. Benim için sevda değil bir hevesti de. Benim duvardan bir farkım yoktu. Ben kalp değil taş taşıyordum de .
Anlat beni; sensiz nasıl yaşadığımdan bahset ona, içindeki beni hala süpürememiş, soluna kefen giydirmiş, yasımı tutuyormuş de.
Anlat beni; şimdi yaşayan bir ölü de. Sevda uçurumundan kendi ellerimle ben ittim onu, yaşayamaz artık öldürdüm onu ,üstüne kürek kürek toprağı ben attım de.