ANLATILMAYAN AZAP YALNIZLIK

Ne desem bilemiyorum yalnizim
Yazılması gereken ne kadar çok şey varsa,
Yazmak ta o kadar azalıyor zorlaşıyor nedense yazilmiyor
Bu boşluk duygusu nasıl anlatılır ki?
Bilemedim gitti yalnızım iste
Derdini anlatamayan bir ahraz gibiyim
Ne kadar çok yaşadıysam o kadar çok yalnızım
Ne güzel yazmışlar yalnızlık yaşadıkça çoğalıyor
Ne kadar paylaşırsan paylaş yine de yalnızsın eğer anlayan yoksa
Neden bu boşluk? Acep
Neden bu doyumsuzluk? Bilemedim
Neden bu yetmezlik? Se6zemedim
Ne eksik? Daimi bir sesizlik
Ne yarımki herkes diğer yarısını ariyor
Neden öyle ki bu kalb doymuyor hiçbir şeye?
Neden bu kadar basit geliyor her şey?
Herkez sevmeyi bir oyun yaptı neden
Bu bütün soruların cevabını
Kendi kendime vermek o kadar zor ki anlatılmıyor inanki
Bazen dağlara bakıyorum, bulutlara
Bu büyük şeyler karşısında
Benim hüznüm ne kadar büyük olabilir ki?
Acep benim hüznünün dahamı büyük
Diyorum kendi kendime daimi
Karanlık bir oda, akan gözyaşı,
Boşluğa düşmüş ruh,
Onun üstünde ki mutlu beden
Gülümsüyorum gülümsüyorum
Olabildiğimce gülümsüyorum
Öyle ya gülümsemek hüznü örtmekmiş..
Yalnızım arkadaş çok yalnızım
Yaşamayan bilemezki anltilmayacaginı
Yasada gör be dostum benim çıkmaz sokaktaki halimi