ANNE

Benim annem genç yaşında koskoca bütün hayatı sırtına yüklemiş bir kadındır. Benim annem , bana hem anne hem de babadır. Benim annem güçlü , sabırlı ve sevgi dolu bir kadındır.

İşte benim annem , benim güçlü , sabırlı annem , benim çocukluktan beri hayran olduğum annem kırıldı , üzüldü , ağladı. İnsanın kahramanını ağlarken görmesi yer ile bir ediyormuş her şeyi.Bütün güvenini kaybediyormuş insan. O ağladıkça onunda ağlayası geliyormuş. Onun gözünden akan her yaş için daha çok küçülüyor , daha güçsüz hissediyormuş insan. Destek çıkmak istiyormuş ama onun incinmesinden korkuyormuş insan. İnsan annesi kırılınca daha çok kırılıyormuş. Daha yalnız hissediyor , daha fazla düşünüyormuş. Sevinsin diye türlü türlü şaklabanlıklara da başvuruyormuş insan. İnsan annesi ağlayınca daha çok ağlıyormuş. Daha çok kahroluyor , daha çok sinirleniyormuş.
Ve insan , kahramanını çaresiz görünce yapacak hiç bir şey bulamıyormuş...

Bir şey bulamıyorum anne , seni ayağa kaldıracak , sana iyi gelecek hiç bir şey bulamıyorum. Sadece senin yanındayım diyebiliyorum. Sadece seni hiç bırakmayacağımı söyleyebiliyorum. Bana lütfen inan anne. Bana lütfen güven. Tek başına yüklendiğin bu koca hayatın yüküne ortak olacağım..

Söz veriyorum anne , sana söz veriyorum. Ama lütfen sende bana söz ver ve kahramanımı bulup geri getir..