Anne! Sobayı Yak!

Beni evime götür anne. Küçük kızın o evde kaldı.Bulur muyum dersin küçük kızını? O'nun mutluluğunu yakalayabilir miyim yine? Oysa ki büyümek istememiştim. Anne beni evime götür. Ne kadar imkânsızlığım, azabım, acılarım, gözyaşlarım varsa burda kalsın. Evimde çocukluğum var. Orda bir kız çocuğu var. Ben o kız çocuğuna dönüşmek istiyorum.
Anne evime götür beni. Tek katlı, derme çatma, yıkık dökük evime götür. Sobayı kuralım. Boruları takalım. Hep sen bunları yalnız yapardın, söz ben de yardım edeceğim. Odunları sen getir, kömürü ben taşırım. Sobayı yakalım. Üşüyorum anne. Sobanın fırınına patates at, üzerinde kestane közle. Kestanelerin hemen yanında çaydanlıkla su koydum. Kaynayınca çay demleyelim. Işığı kapatalım. Sobanın içinde yanan ateş aydınlatsın odayı. Battaniyemi üzerime çekip kanepeye uzanayım. Sobanın içinde yanan odunun çıtırtılarını dinleyip, üstündeki delikten ateşin tavana yansımasını izleyeyim.Borulardan geçip bacadan çıkan duman alıp götürsün bütün kirlerimi, sıkıntılarımı. Arınayım,yıkanayım bir bebek masumiyeti ile unutayım her şeyi.
Anne. Babamın cenazesini koydukları odada soba yakma. Orası soğuk kalsın. Babam ısıtır o odayı gülüşü ile. Anne. Sen de babam gibi gitme. Ben daha küçüğüm.
Evimize gidelim anne. Sahte insanları, sahte evleri sevemedim ben. Anne ben evimde kaldım. Bedenim burda sadece. Ve ben büyümek, yaşlanmak istemiyorum. Hayat tüm gerçekliği İle beni tehtid ediyor. Bir gün olsun beni anla anne anla beni.
Çaresizim. Anne! İmkânsız biliyor musun? Ben imkânsıza kapıldım. Evime götürürsen tutunabileceğim, imkânsızımdan kurtulup unutabileceğim bi şeyler mutlaka var orda. Anne ben evimde kaldım. Ben burda bir suretim. İlerleyemiyorum o yüzden. Azaptayım anne! Ben evimde kaldım soba da yanmıyor. Hadi anne evimize gidelim. Küçük kayıp kız çocuğunu bulalım. Anne evime götürmezsen gidiyorum, ölüyorum.
Anne sobayı yak, üşüyorum.