Artık bende büyüyordum

İnsan yaşadıkça anlarmış her şeyi
Büyüdükçe değil.
Hayat senin yaşına bakmadan
Acımasızca davranırmış
Neler yaşıyağını düşünmeden
Nasıl durumlarda olucağını bilmeden.
Sadece insanın mutlu olmasını istemez
O küçücük mutluluğu bile çok görür.
Ölmeden önceki ilk eziyetlerdir belki de
Peki ya benim için?
Daha erken değil mi?
Hayatın bana acımasızca davranması
Daha hiçbir şeyin farkında değilken.
İnsanların kabus olarak gördüğü şeyleri
Ben mutlu rüyalarda uyurken kabuslarla yüzleşmem
Sadece masallarda olur değil mi?
Ama masallar hep mutlulukla biter
Neden benim öyle olmadı?
Benim diğerlerinden farkım ne?
Her insan mutlu olmayı hak etmez mi?
İnsanın yaşamak için çok sebebi varken neden benim bir tek sebebim var?
Beklide o çok sebepten daha önemli olduğu için
ANNEM hayata bağlı olmamın tek sebebi.
Herşeyi baştan anlatsam daha iyi olucak belki..
Her şeyden habersiz Çarşamba gününe uyanmıştım.
Herşey çok iyiydi o güne kadar ağlayışlarımın tek sebebi düştüğümde acıyan yaramdı
Taa ki gece 3 sularına kadar..
Her çocuk gibi uyumuştum bende erkenden
Her gece tekrarladığım şeyi yapmamıştım ama
İlk aşkımı öpmemiştim
Çünkü gitmeyeceğinden emindim, beni bırakmayacağından
İlk aşık olduğum adam bunu bana yapamazdı çünkü
Üzemezdi beni.
Ama işte o yapmasa bile hayat oynadı bana en güzel oyunu
Ben oyuncaklarımla oynarken hayatın oyuncağı olmuştum.
Ama daha habersizdim her şeyden
Aşık olduğum adamın ilk sevdiği kadınla yatıyordum
Olsun, ben kabullenmiştim onun kalbinde ikinci kişi olmayı
Çünkü yerlerimiz ayrıydı
Olması gerekende buydu zaten.
Ben bunları yazarken zamanın ilerlediği gibi ayrılık zamanıda geliyordu
Yatıyordum işte usul usul uyuyordum
Son bir kez mutlu olarak uyuyordum
Eh be hayat neden veda etmemi beklemedin?
Neden beni böyle bu durumla baş başa bıraktın?
Bu soruların hiçbirine cevap bulamıyorum..
Vee zamanı gelmişti
Aşık olduğum adamın terk ediş hisleriyle yavaş yavaş gördüğüm rüyadan uyanıyordum
Yanımdaki kadının çaresizliğini bilmeden.
Senaryolar mı değişmişti bu kabus olmalıydı gördüğüm rüyalarda gerçek.
Ama işlerin ters gitmeye başladığı zamanların başlangıcıydı
Caresizce ne yapıcağımı bilmeden izliyordum
Küçücük kalbimle umutlar arıyordum
Olucaak başarıcaksın yine mutlu olucaz diye
Bunları düşünürken zamanla gerçeklerin farkına varmaya başladım
Hayata gözümü açmamla birlikte gördüğüm ilk erkek bana son elvedasını yaptı
Baktım ve gelicek dedim gelmiyeceğini bildiğim halde
İlk gözlerimi açtığımda gördüğüm erkeğin son gördüğü olmak..
Nasıl bir duygudur? Bunu bile bilmiyordum..
Bazı şeylerin farkında olsam bile gelicek yine eskisi gibi olucaz diyordum
Hayal etmekten ne olurdu ki?
Ve işte ilk defa kendimi o kadar yalnız ve çaresiz hissetmiştim
Koskocaman evde sessiz sedasızca kalmıştım
Sahipsizce..
Beni kollayacak biri yoktu o zaman yanımda
Kendimi kollayacak yaşta değildim de zaten
Bekleyişlerim çok sürmeden o kadın geldi
İlk aşkımı getirmeden
Nerde o? Gelicek değil mi? dedim
Hüzün bi ifadeyle 'evet gelicek' dedi
Nedense hiç inanasım gelmiyordu
Götürdüler beni
Tanımadığım bir eve
Ailemin kokusunu, neşesini bulamıyacağım evde tek bıraktılar
Sabaha kadar yolunu gözledim
Yukardan gelen ağlamaklı seslerden irkiliyordum ha bire
Bekledim bekledim ve gelmedi..
Belki uyandığımda yanımda olur umuduyla uyudum.
Kalktığımda bir kez daha anladım hayatın gerçeklerini
Yüzleştim bir kez daha benliğimle.
Sesler daha da çoğalıyordu
Ağlayanlar, feryatlar ve hiç susmayan telefon sesleri
Korkuyordum, kimse de yoktu yanımda
Yanımda olan şey umutlarım ve hayallerimdi.
Onlarda yetersiz geliyordu artık
Birde baktım beni çağırıyorlar
Hiç kaybetmediğim o buruk tebessümle yanlarına gittim
Onlarda iyi değildi
Ve işte tam o zaman anladım
Bir daha geri gelmeyeceğini..
Ve ilk defa terk edildiğimi.
Beni bıraktığı için kızgındım ona
Olmamalıydı bu fakat olmuştu artık
Artık geçerli bir sebep için ağlıyordum
Keşke düştüğüm yaraların acısı gibi olsaydı herşey
Yok hayır bu farklıydı
Kaybettiğim oyuncağa üzüldüğüm gibi bir üzüntü bile değildi
Sonra.. sonra ne mi oldu?
Hayatımda hiç görmediğim bir kalabalıkla karşılaştım
Yaşasın! Herkes burada düğün mü var sevincine kapılmıştım
Neden mutsuz o zaman herkes dediğimde
Gitti! O gitti dediler
İşte o zaman hayallerim, umutlarım onunla birlikte gitmişti
Çevremdeki herkes benim için her şeyi yapıyordu
Yok istemiyordum bunlar onu kaybetmemin telafisi olamazdı
Dünyaları verseler bile olmazdı
Çünkü o, o başkaydı. O benim BABAMDI..