ARTIK FARKLI

Yağmur sonrası yeryüzü ılık bir duş rahatlığına kavuşuyor. Sokaklar, caddeler, bahçeler, kaldırımlar insanların oradan oraya koşuşturmalarından dolayı meydana gelen kirlilikten kurtuluyorlar. Toprak kokmaya başlıyor. Derin bir nefes alıyorum. Ciğerlerimin ferahladığını hissediyorum. Toprak kokusu düşüncelerimi dağıtıyor. Aklım ve kalbim nispeten ferahlamış bir şekilde ilk adımımı atıyorum. Daha önce milyonlarca kez yaptığım gibi değil. Bu sefer farklı…

Yağmur sonrası yeryüzü, sabah yüzünü yıkayıp uykusunu dağıtan çocuğa dönüyor. Güller, papatyalar, limon ağaçları, zeytin ağaçları üzerlerinde kalan son yağmur damlalarının bir bir yere düşmesini izliyorlar. Toprak yollardaki sular yeraltı sularına karışmak veya bir ağacın köküne sarılmak için aşağıya doğru süzülüyorlar. Dünyanın yüzünü yıkayan bulutlar, sabah kahvaltısı için tandır ekmeğine sürülmüş gül reçelini alıp köşelerine çekiliyorlar. Kara bulutların dağıldığını görüyorum. Fakat buna rağmen tedirgin bir şekilde ilk adımımı atıyorum. Ama bu kez bugüne kadar attığım milyonlarca adımdan farklı…

Yağmur sonrası yeryüzü kahvesini içip işine başlayan ayakkabı tamircisine dönüyor. Tamirci, yürümeye devam etmeleri için ayakkabıları çekiç ile dövüyor. Karıncalar yuvalarından çıkıyor. Arılar yine çiçek çiçek gezmeye başlıyor. Yeryüzünde milyarlarca kez yazdırılan şiir bir kez daha yazdırılıyor. Rüzgârın fonu eşliğinde yeryüzünün şiirini okuyorum. Ama bu kez daha önce yaptığım binlercesinden farklı…

Yağmurdan sonra yeryüzü yıkanmış işçi çamaşırlarına dönüyor. Güneş yağmurdan kalan son emareleri de silmek için yüzünü gösteriyor. Sular yavaş yavaş çekiliyor. Elimi bahçemizin demir kapısına uzatıyorum. Kapıdaki yağmur suyu elimi ıslatıyor. Kapıyı açıyorum. Ama daha önce yüz binlerce kez açtığım gibi değil. Bu kez farklı…

Harun’a kavuşmuş Musa güveni üzerimde. Ve şimdi Firavun’un kapısına gidiyorum. Ama daha önce gittiğim on binlercesinden farklı…