Başlarda unutamam diye korkuyordum , şimdi unutacağım diye korkuyorum . Seni unutmak istemiyorum , anılarını , gülüşünü , kokunu , ellerini , dudaklarını.. Bunları hatırlamak canımı acıtıyor ama unutmakta istemiyorum . Sensiz yaşayamayacağımı düşünürdüm , şimdi senle olsaydım öleceğimi düşünüyorum . Böyle de mutluyum , sensiz de nefes alabiliyorum . Ama hani bazen olur ya böyle , hüzünlenirsin falan . Damardan bi' şarkı açar dinlersin , ağlarsın da bazen . Sonra sana yaptığı pislikler aklına gelir , göz yaşlarını silersin , ben bunun için mi ağlıyorum dersin , defalarca nefret edersin , sonra alışmaya başlarsın . Zaman yavaş yavaş çözünmeye başlar , eski neşene kavuşmaya başlarsın , arkadaşlarınla vakit geçirir , eğlenirsin . Tam unuttum dediğin anda çıkar karşına , ve hayatını yeniden siker gider . Bu onların huy edindiği bi' şey , siz aşık olmamaya bakın . Zaten ben aşka inanmıyorum , o sadece Eros'un uydurduğu bi' saçmalık . Eğer acı çekmek istiyorsanız ; aşka inanın . Ben inanmayanlardanım , zaten mutluluk , üzüntü diye bi' şey de yok , bunlar da beynimizin bize uydurduğu bi' saçmalık. Sahtesi olmayan tek duygu , nefrettir . Mutlu olmak istiyorsanız , nefrete inanın .
Ama ne yalan söyleyeyim , huzurlu uyuduğum geceleri özledim .