Aşk Ne Garip.

Bir selam vermek, nasılsın demek ne kadar önemli olabilir ki? Günlük hayatımızda olan insanlardan bu sözleri duymak artık hiç etkilemez ama bazen bekler insan bir merhabayı. Bazen uzaklardan biri daha iyi gelir, bazen seni hiç tanımayan biriyle konuşmak iyi gelir. Bazen de selam bile vermeden anlaşırsın insanlarla, yazarak, paylaşarak, aynı şeyleri uzaklarda hissedip yaşayarak. Hayat bizi yakınlarımızdan uzaklaştırıp, uzaktakilere mi yakınlaştırıyor ne. Bu hayat garip efendim. İnanın anlamakta zorluk çekiyorum. Bir gün çıkıp evlilik ve aile hayalleri kuruyorum, bir gün çıkıyorum ülkemden uzaklarda, sokaklarda yalnız dolaşacağımı düşünüyorum. Hayatta ilerledikçe farklı sorumlulukları da düşünmeye başlıyoruz ve ne yapacağımızı bilmiyoruz bazen.

Aşık oluyoruz. Aşk en garip güzel şey, ama en yaşanası şey. Şimdi ben bunları neden buraya yazıyorum bilmiyorum. Adını, yaşını, hiçbir şeyi bilmeden hem de. Bazen uzaklardan biriyle konuşmak iyi gelir dedim ya, galiba ondan. Bir garip yalnızlık içerisindeyiz hepimiz, bir gün biri gelecek ve unutulacak hepsi. Öyle gürültülü ortamlar bana göre değil. Beraber filmler izleyelim, hafta sonları arabayla gezelim. Pazar günleri evde oturup karşılıklı çay içeceğiz onunla. Gözlerine baktıkça yaşamak isteğiyle dolacak her bir hücremiz. Güzel hayat gayelerimiz olacak. Aşk yetmez her zaman bilirim, aşık olduğun veya sevdiğin insanla aranda “yaşanabilirlik” de olmalı bana göre. Ben bir şarkıdan mırıldanırken, o da şarkının devamını getirmeli mesela. Beraber yaşlanacağız onunla.

Şimdi bunlar hiç yokken, sade bir umut ve hayaller varken yaşamaya devam ediyorum. Bir ihtimale dayanarak yaşıyorum, sabrediyorum. Bir limanda, geminin gelmesini bekliyorum. Şimdi gel diyemem o gemiye, sadece ben istedim diye zorlayamam kimseyi bir duyguyu yaşatmaya. O ne zaman isterse o zaman gelsin. Hissettiğinden emin olmadan, ben gelmesine mecbur bıraktığım için değil. Kendisi en diplerden hissettiği için gelsin, şüphe olmasın içinde. O gelsin, ben beklerim.

Ve bunları bugün size anlatıyorum. Hani başta da demiştim ya “bazen uzaktan birileri iyi gelir” diye, ondan galiba. Affınıza sığınarak.