Her şey çok sevmek ile başlar. Birbirine büyük sözler vererek. Sevgini karşındakine bütünüyle verme isteğiyle başlar. Her şey çok mükemmeldir en başta. Çok seviyorsundur, en küçük kavga bile korkutur seni. Sımsıkı tutunursunuz birbirinize. Mükemmel bir iletişim vardır. Birbirinizin dünyası olduğunu düşünürsunuz. Hayatınızı ona göre şekillendirir hatta kendinizi bile değiştirirsiniz.
Ya sonra mı?
Ne olur biliyor musunuz? O bağ yavaş yavaş kopmaya başlar. Kavgalar başlar, iletişim zedelenir, her iki tarafında benci tavırları başlar. O zaman işte sorunlar boy göstermeye başlar. Karşındaki insanı tanıyamazsın. Senin o çok sevdiğin insan bambaşka birine dönüşmüştür. Hayatının merkezine koyduğun o insan değiştirmiştir. Napıcağını bilemezsin çok çaresizsindir. Tutunduğun tek dalın artık kopmuştur. Karşındaki seni sevmiyordur artık. En kötüsü de ne biliyor musunuz hayatının merkezine koyduğun o insan gidince hayatına nasıl yön vereceğini bilememek, bu acıyla nasıl baş edeceğini bilememek, yeniden sevemeyeceğine inanmak. Ama sevmiyordur karşında ki elden ne gelir ki susmaktan başka.Sustuğun her şey yavaş yavaş bitirir seni bir çok duygunu kaybetmeye başlarsın.Onu hala seviyor olmak dışında her şeyini. Kaybetmişsindir bu oyunda hemde sevgini değil kendi benliğini bile. Bugün benim de duyduğum gibi artık sevmiyorum diyip gitmiştir sevdiğin. Yapayalnız ve çaresizsindir. Bu acıyla yaşamayı öğrenmekten başka çaren yoktur. Aşk Nefrete Ne Yakınsın bana da bu duyguyu tattırır mısın?