Aşka adanmış şeyler

Hayatını aşkına adamış bir kalp. O kadar büyümüş ki. Acısının kocamanlığıyla genişlemiş bir kalp. Ruhu ağırlaşmış. Onsuzluktan alev alacak artık. Hiçbir rengin anlamı yok. Onu görene kadar tüm renkler aynı. Tüm dünya ondan ibaret, tek kişilik. Kirpiklerinin ucundan ayak parmaklarına kadar seviyorsun onu. Ona ismini söyleseler Hangi? der ama sen onun adını her duyduğunda tir tir titriyorsun. Aslında ellerin ona bir kez dokunsa seveceksin ellerini. Ama böyle sürdükçe hayatlarınız kendinden de nefret ediyorsun. Kendini bulamıyorsun, kaybolmuşsun sen. Kendini tanıyamıyorsun, bu sen misin çocuk? Her şeyiyle aşka adanmış bu ruh, kesinlikle dünkü çocuk değil. Masmavi ve bembeyaz. Ama artık mavilerle beyazlar da birbirine karışır oldu. Gökyüzündeki bulutlar görünmez oldu. Güneşler doğmaz, güneşler batmaz oldu. O gelmediği sürece zaman geçmez oldu. Nefesler alınamaz oldu. Damarlarındaki kan kurşun doldu. Her kalp atışında kalbini deler geçer oldu.