Asla bırakmam / 2013-Nevşehir
Yeşiline koşmuşumdur bir lambanın akıcı trafiğinde. Dört yolların ağzında durmuşumdur bir yol seçemeden. ''Kör müsün?''diyene sağır kalmışımdır, ''Duymuyor musun?'' diyene kör. ''Deli heralde'' diyenin gülmüşümdür aklına. Varsa hala bana uzak bir yakınımı bulun. Aklındaysam hala beni bulun. Hala akllıysam beni vurun.*
~~~
BORA YUNUS: Selam
Selam mı?
OHA! BORA! BANA! MESAJ! ATTI!
Hemen yatağımda doğruldum. Ne yazmalıydım? Kaşlarımı kaldırarak düşünmeye başladım ki şu an komik göründüğümün ben de farkındayım.
''Selam '' yazsam acaba ya da ''Merhaba'' ama olmaz ya. Hmm ''Nasılsın?'' mı desem acaba. Yok ya bu da olmaz.
....
Saat 07:00
''Dıt dıııııııt, dıdıııııııııııt''
Yavaşça gözlerimi açtım. Yastığımın altında telefonumu aramaya başladım. Ama bir dakika, telefonun sesi yatağımın içinden geliyor. Ben onu oraya ne koymuşum.? Neyse. Uzanıp alarmı kapattım.
Oha!!
Yok artık!
Bora Yunus, bana mesaj atmış ve ben ona görüldü yapmışım.
Ah benim bahtsız başım, şimdi seni nerelerde parçalayım istersin?
''Çöplükte!''
Evet bence de , çöplük çok mantıklı. Şimdi ben okula nasıl gidicem oooofff ? Yüzüne nasıl bakacağım o çocuğun?
Hiç bakmasam, evet bence hiç bakmamalıyım.
Hızlıca okul kıyafetlerimi giyinip evden çıktım. Sessiz, soluksuz, inin, cinin top oynadığı sokaklardan geçerken ürkmemek elde değildi.
Okula yaklaşmışken arkamdan , ''İpek!'' diye ses geldi.
Yavaşça yönümü gelen sese doğru çevirdim. Neyseki bana seslenen kişi tanıdık bir isimmiş.
''Günaydın'' dedi sabahki muhteşem enerjisiyle Selin.
''Günaydın.'' dedim tebessüm ederek.
Abi cidden merak ediyorum, bir insan sabahın sekizinde nasıl bu kadar enerjik olabiliyor?
Bence bunu bir ara kesinlikle sormalıyım. Sabahki geçirdiğim şok ile birlikte uykusuzluğunda vermiş olduğu enerjisizlikle bunun sormaya cidden mecalim yok.
''Naber babys?''
sessizce güldüm.
''İyiyim babys . sen?'' dedim.
''İyi benden de beya''
Bir insan nasıl olurda İngiliz modundan çıkıp Trakya moduna geçebilir ki? Sanırım bu da Selin'e özel bir şey.
Ve tabi ki okula giriş yapmamızın üzerine geç kalanlar geç kalanlar sırasına da geçiş yapmamız bir oldu.
Saçmalamayın! Tabiki de Bora'nın geç kaldığını bilerek geç kalmadım. Nerden biliyim, o da geç kalmış işte.
Erkekler ve kızlar olarak ayrıldğımızda yanıma geçti. OOf üstten üstten bakıyor. Eminim delici bakışlar atıyordur. Neden mi? : Tabiki de ona görüldü attığım için. yani bence o yüzden bakıyordur öyle.
İsimlerimiz alındıktan ve bir daha yapmayacağımıza dair dilekçe tarzı bir şey imzaladıktan sonra hızla sınıfa doğru yol aldım. Olabildiğince hızlı yürümeliydim çünkü Bora'nın adımları benimkine oranla daha büyüktü. Bir dakika, ben niye peşimden geldiği hissine kapılıyorum ki? Salaklık işte. Bir insan salak olunca bu tür şeyleri çok fazla takmamak gerekiyor.
Herkes kendi arasında konuşurken en ön pencere kenarına oturdum.
Hızla yanıma birinin oturduğunu hissettim. Bakışlarımı bahçeden çekip yan tarafıma doğru çevirdim.
içtenlikle gülümsedim yanımda oturan kişiye.
''Nasılsın?'' dedi Alperen.
''İyiyim sağol. Sen nasılsın?'' dedim.
''İyiyim ya. Ben şey sorcaktım. Bora'yla naptın, konuştun mu yani?''
''Ay hiç sorma!''dedim ki bu kelimelerime ben bile şaşırdım. Ben hiç ''ay'' demezdim çünkü.
''Noldu ki'' dedi.
''Bora bana dün mesaj atmış ve düşün bakalım ben yapmışım.''
''Ne yapmışsın?''
''Görüldü yapmışım.'' dedim yüzümü eşkiterek.
''Görüldü mü yapmışsın mı?''
kurduğu cümleye şaşkınca baktım.
''Ha?'' dedim.
O da sanırsam benim tepkime şaşırıp güldü. Nasıl oldu bilmiyorum ama onunla birlikte ben de gülmeye başladım.
''Neyse, nasıl oldu peki bu?''dedi.
Dudağımı büküp ''Bilmiyorum ki. Heralde uyku sersemi yaptım. İşin kötüsü sabah kaltığımda ne yaptığımı hatırlamıyordum.''
''Anladım. E sabah görmedin mi ? Gördüğünde cevap verseydin.''
''Bilmiyorum. Belki ters bir tepki verir diye yazmadım. Şimdi yazsam olur mu acaba?''
''Tabiki de yaz.''. Bunu öyle bir söylemişti ki tavrı bana çok samimi gelmişti. Yazmakla Yazmamak arasında kalmışken ''Neden olmasın'' deyip yazmaya karar verdim.
''-Selam- yazdı. Ben de -selam- yazıyım mı?'' dedim.
''Aynen.''
Derin nefes alıp titreyen parmaklarıma aldırmadan ''Selam''yazdım.
Derken kapının açılmasıyla hoca içeri girdi.
Okulda telefon yasak olduğu için hemen sıranın altına fırlattım.
Yoklama alındıktan sonra hoca ders anlatmaya başladı. Taa ki on beşinci dakikaya kadar. Çünkü on beşinci dakikadan sonra ne hocayı duyuyordum ne de anlattıklarını hatırlıyordum. Sıkıntımı bastırmak için hafifçe bakışlarımı dışarıya çevirmemle içeri çevirmem bir oldu. Neden mi? Dışarıda bir adet sigaraını rahatlıkla içen Bora görmeyi beklemiyordum da o yüzden. Bir diğer neden de , Bora'nın bana dik dik bakması .
Acaba tekrar dışarı baksam mı?
Bakıyım ya nolcak?
Hafifçe baktım. maşaAllah gözleri de pek kuvvetliymiş. Ta aşağıdan dördüncü katı nasıl görebiliyor acaba?
Gözlerini ayırmadan bana bakarken telefonunu çıkardı, biraz bakındıktan sonra geri tekrar cebine koydu.
O, telefonunu cebine koyduktan sonra benim , sıramın altındaki telefonumun masayı titretmesi normal mi?
Bu bir tesadüf olabilir mi?
Sanırsam, hayır!
Çünkü bana kolay kolay mesaj gelmez. Tabii vodofoneden gelmediyse.
Gelen mesaja bakmak için çıldırırken hocanın beni dik dik izlemesi de heyecandan ellerimin titremesine yol açıyordu.
Yönünü tahtaya çevirdiğinde hızla telefonumu çıkarıp kilidini açtım. Ve gelen mesaj facebooktan. Bora yazmış. Dışarıya baktım, hala bana bakıyordu. Hemen attığı mesajı açtım .
''Naber'' yazmış.''
Gelen mesaja gülümserken elimden telefonumun çekilmesi bir oldu.
Ama edebiyatçı hocam sizin aşktan anlamanız lazım.
Aşk mı dedim ben? Çaktırmayalım, sadece bilinçaltımın bana bir oyunu.
Mahmut tuncer tipi olan ama Ha Babam sınıfındaki Mahmut hoca misali gözlüklerinin üstünden bakan saygıdeğer edebiyatçı hocam ''Okulda telefonun yasak olduğunu biliyorsun değil mi?'' dedi.
''Evet hocam.'' dedim. Boynumu bükerek küçük Emrah imajı veriyordum ama nafile edebiyatçım beni anlamayacağa benziyordu.
''Ya yok yazılmazsın telefonun bende kalır ya dadersten telefonunu alıp çıkar yok yazılırsın.''
Bora'yı görüldü, yaptığımı göz önünde bulundurarak telefonumu dersten alıp çıkabilir yok yazılabilirdim. Zaten devamsızlığımda yoktu. Bence çıkmak çok mantıklı.
Uzanıp masanın üzerinden telefonumu aldım. Başımla selam verip çıktım. Çıkar çıkmaz hemen telefonumun kilidini açtım. Mesajına ne yazmalıydım?
Dersten çıktığımı mı yazsam. Yok ya o kadar da değil . Saçmalama Erva.
''İyi . Senden naber?'' yazıp telefonumu cebime attım. Yavaşça , nereye gideceğimi bilmeden, yürümeye başladım.
''İpek!'' diye bir ses geldi.
Arkamı döndüm. Alperen koşarak yanıma geliyordu. İyi de bu çocuk dersten nasıl çıktı.
''Alperen!'' dedim şaşkınca. ''Sen dersten nasıl çıktın?'' diye devam ettim.
''-Hocam çıkabilir miyim?- dedim. - Çıkarsan yok yazarım.- dedi. Ben de çıktım.''
''Niye çıktın?''
''Bora'yı aşağıda gördüm. Bizim sınıfa bakıyordu. Sonra telefonuyla oynadı. Onun üstüne sen telefonunu kaptırınca ben de merak ettim. O mu yazmış?''
İğrenç yemek görmüş gibi Alperen'e baktım. ''Dedikoducu karılar gibi.'' dedim.
Gözlerini devirerek bana baktı. ''Saçmalama merak ettik işte kızım. Seni düşünende kabahat. '' deyip boynu bükük şekilde yangın merdivenlerine doğru giderken hızlı adımlarla ona yetişip koluna girdim.
''Dur ya dur. Hemen de alınıyorsun.''
Gülümsedi. Saçlarımı karıştırıp ''Sana küsülür mü bee?'' dedi.
Güldüm.
Güldü.
Güldük.
Belki de fırtınadan önceki son gülüşlerimdi farkında değildim.
''Geç''demesiyle yangın merdivenlerine ilk çıkan ben olmuştum.
Ayaklarımı koyduğum basamağın hemen yanına da o oturdu. Sigarasını çıkarıp bir şeyleriyle uğraştıktan sonra ''İster misin?'' deyip uzattı.
Aslında sigaranın kokusunu bilsem de daha önce hiç kullanmamıştım. Bir kereden ne olurdu ki?
''Olabilir.'' dedim.
Uzattığı sigarayı aldım . Sonra kendisi de çıkarıp sigara yaktıktan sonra çakmağı bana uzattı.
Ben de sigaramı yaktım ama ben sigaranın genzimi bu kadar yakacağını ve tadının bu kadar değişik olacağını hiç tahmin etmiyordum. Küçük bir öksürükle boğazımı temizledim.
Alperen gülümsedi. ''İlk kez mi?''dedi.
''Evet ilk kez sigara içiyorum.'' dedim.
Bu sefer o öksürdü.
''O sigara değil.''
''Ne, sigara değil mi?'' dedim kaşlarımı çatarak.
''Saf mısın kızım ya? Esrar o.''
''Evet sen hayatında hiç esrar almadın onu anlarım ama sigara kullanmadığına şaşırmadım desem yalan değil.''
''Şaşırmadım desem yalan olur, olacaktı.''
'' Başıma tdk kesilme be.''
Gülümsedim. Aslında yarım bıraktığım hazzıma kaldığım yerden devam edebilirdim.
''Versene devam ediyim.''deyip elinden çekip aldım.
''Bir şey olmasın sonra ''
''Yok ya bir şey olmaz.''
---
Bir kaç gün sonra.
''Kusura bakma. Başkasına atacağım mesajı sana atmışım . Mesajları o yüzden sildim.'' diye yazdım Bora'ya
Evet gerizekalı telefonum yüzünden mesajları silmek zorunda kalmıştım.
Bora Yunus: ''Sorun değil.'' diye cevap verdi.
Ben: ''Çocuğun birine ilanı aşk edicektim. Ona atacağım mesajlar sana geldi.''
Bora Yunus: ''Allah Allah''
Ben:''Çocuk bizim okuldan. belki tanıyorsundur.''
Bora Yunus:''Olabilir. Kaçıncı sınıf?''
Ben:''11''
Bora Yunus:''Bizim Dönem.''
Ben:''Aynen''
Bora Yunus:''Adı ne?''
Ben: ''BORA YUNUS''
YAZAR'DAN
Selaaaaaaaaaaaam
Uzun zamandır yoktum. Nasılsınız bakalım.?
Biliyorum bölümü geç yayınladım. özür dilerim.
Ve son olarak bölüm nasıldı?
Bu arada sakın unuttum sanma .... demeden önce yazarken biraz sıkıntı çektim kopyala yapıştır yaptım. yanlışlarımı ve hatalarımı belirtin lütfen Allah'a emanet olun . Kendinize iyi bakın.
Ve tabi ki ; BEĞENDİYSENİZ OYLAMAYI UNUTMAYIN. BEĞENMEDİYSENİZ PAYLAŞIN, BELKİ BİR BEĞENEN ÇIKAR.
Bu arada sakın unuttum sanma!
En çok seni seviyorum. Sakın kimseye söyleme olur mu? Kıskanırlar diye korkuyorum.
---
-*Mehmet Ercan \ Beni Bulun
