Aslında ben

Hayallerimde son derece rahat ve eminim kendimden. Ama gerçekte öyle değil,olamıyorum. Çünkü biliyorum ki etrafımdaki insanların hiçbirinin istediği gibi biri değilim. Ha bu beni üzüyo mu? Tabiki hayır. Herkesleşmemek benim tercihim ve son derece de memnunum bu kararımdan. Sabit fikirli birine dönüşmek en büyük korkum aslında.
Etrafımdakiler bazen bana sessiz olduğum zaman "ya bu da filmlerdeki insanlara özeniyo" diyolar. Desinler hiç sorun değil. Onların gereksiz ve bi o kadar sıkıcı konularına dahil olmaktansa susarım, konuşmam daha iyi. Kendi içimde kendi benliğim yetiyo bana. Müziğim ve kitaplarım eşlik ediyolar bana zaten. Belki de bu kadar çok kitap okuduğum için farkındalık sahibiyim.
Fabrika üretimi gibi olan kızlardan değilim. Bu kızlardan kastım, her saniye erkeklerden bahseden, yakışıklı gördüğü her olaya dahil olmaya çalışan, süsüne püsüne makyajına özen gösteren, herkes beni sevsin ama ben kimseye yüz vermiyim de peşimde koşsunlar diyen kızlar... Yazık.
İnsanın kendisini keşfetmesi güzel şey. Herkesleşmeyin, kendi benliğinizi arayın.