At zarları

Zaman geçtikçe anlıyorsun
Zarları döndüre döndüre
Hayat eninde sonunda istediğini
Elindekilerin hepsini alıyor

Hala dipsiz bi kuyunun içine
Duvarlara başımı vura vura
Dibi olmayan biyere
Bi zar gibi
Yuvarlanıyorum

Beni buna mahkum eden
Kötülüğü yaratan
Ölümün acısını yaratan
Ölümün de Kalımında
Hayvansal içgüdülüğünü yaratan değil mi

Dişi geçmeyen kalmamış
Hayat bu ya
Titrerken soğuğun boşluğunda
Allah a itaatin dibindeyken bile
Neden bir denizcinin şişeye koyduğu
Bi kâğıt parçasını taşıyan
Değersizliğimden her seferinde ayrı yerinden kırılmış bi şişeyim
Mesajı ulaştırmama rağmen

Başaramıyorum
Bi solucan gibi herbir parçam orda yaşamaya
Kendi varlığında kalbi atmaya devam ediyor
Krıntılarımsa kalbime batıyor