Oysa ben hüznümü kimse anlamasın diye,
Gülümseme maskesi taktım yüzüme..
Anlamadılar görmediler,doğrusu umursamadılar,
Bakmadılarki gözlerimin derinliklerine..
Oysa ben konuşmamayı tercih ettim çoğu zaman,
Konuşsam zaten anlayan olmazki
Dünya hali bu kim kime dum duma.
Sessizliğe sığındım,
Kelimeler yetersiz kalınca hissettiklerime.
Kimse kulak vermediki yüreğimin gürültüsüne.
Oysa ben içime ağladım hep kimse görmesin diye.
Nefesim kesildide kaç kere öldüm,
Gözyaşlarım boğazımda düğümlenince.
Sevdim azarladım daimi yaramaz çocuklar gibi kendi kendimi.
Sevdim artik gülerim diye olmadı olmadı olmadı.
Kaldım gene yalnız başlı başına,
Hayatın elemi buymuş meğerse.
Hayatin sonu değilya benim hayatin sönmesi
Aynada bir güneş battı işte ne oldu ki.