AYRILIK

Oysa Bazen, bestesi eksik bir şarkı gibi sessedersin kendini.
Ne yaparsan yap tamamlanamazsın işte. Adımı soranlara, hep kaybetmek diyorum bu günlerde.
İnsanın adına alışması o kadar çok zormuş ki.
Çok umut kaybetmiş!
Bir an önce acil olarak müdahale edilmesi gerekiyor!
Sahi, nerede kaldı bu mutluluk?" sorusuna verilen en acı cevaptı, belki de bu ayrılıklarla dolu zaman.
Üzgünüz, ama malesef şu an için, elimizde herhangi bir mutluluk bulunmamaktadır…" 'Önüm, arkam, sağım, solum mutsuzluk. Yakalanmayan, hep bir mutluluk, Yakalanan ise, hep bir umutsuzluk. 'Yağmurun yağacağını hisettiren romatizmal bir ayrılığın, ince sesli, tiz bir ağrısıydı zaman.
Ben, ne zaman alsam büyük bir bıçağı elime,
Parmağımdaki kesikliğin derinliğine rağmen, acıya alınmış bir hakimin, ruhumda kırdığı ayrılık kaleminin acımasızlığına takılıp kaldı hep aklım.
Bu kadar karanlıkla bir yere gidemezsin, Yaşadığın yerde kal, etrafin ayrılıklarla sarılı, acılarını yavaşça yüreğine koy ve gözlerini kapat" diyerek bağıran bir polisin, hayatımın ortasına sıktığı kurşunun, sıyrıklar için de bıraktığı yara iziydi ayrılık. 'Oysa ne kadar da çok acımasızmış şu ayrılık denilen zaman. takvim yaprakları gibi tek tek koparıp alıyormuş sevdiklerini senden. 'Delil yetersizliği sebebiyle serbest bırakılan bir soyguncunun, "Kimse kıpırdamısın bu bir ayrılıktır, acılar yaşansın, yürekler tek tek yavaşça boşaltılsın" diyerek gerçekleştirdiği soygun sonrası, giderken ardında bıraktığı parmak iziydi ayrılık. Oysa hep bir izin acısını bıraktı gidenler arkalarında, kimi yar, kimi de yara izini. '"Doğruluk mu, cesaret mi?" oyununun üzerine kurulan bir kumar masasının etrafında, hayatın zamana karşı benimle oynadığı, bir rus ruleti ölümünün, yüreğimin tam ortasına bıraktığı acısıydı gitmek… "Umut mu, umutsuzluk mu?" sorusunun avlusuna bırakılmış, acıdan donmak üzere olan bir ayrılığın tek cevabıydı umutsuzluk. 'Kalp yetmezliğine bağlı ruhsal bir çöküntünün enkazı altında sıkışıp kalmış, nefes darlığında bir acının, ölümle sonuçlanan ayrılığıydı zaman. Kalbimin bütün yetersizliklerine rağmen, yeterlilik sınavlarında çıkmış soruların, henüz verilemeyen cevapları gibi, cevapsızlıklarımla ve suskunluklarımla, kalakaldım öylece hayatın tam ortasında...