Ayrılık Vurdu Ölümler Ölüm Oldu

Bugün mevsimlerden sonbahar Havsa'm.
Bugün günlerden yine sen.
Seni beklerken bugünlerde,
Yine arar oldum ilkbahar renginde.

Sarılı beyazlı yumrular oturmuş yüreğime.
Siyahlar sarmış etrâfımı ve ben yine görünmez olmuşum.
Reyhanlı nâneler çiçek açmış güz vaktinde.
Seni beklerken ayazlı ışıkta,
Topraklı talaşlar dolmuş gözlerime.

Ağlamıyorum, yalnızca susuyorum.
Yalnızca sarmalanmışım gecenin demine, bekliyorum.
Meğer hayâlim esir almış gövdemi.
Düşlerim düşler kovalarmış,
Sabahlarım geceler,
Gecelerim yıllar...

Yollar koyulmuş yıllara.
Sessizliğin haberini getirmişler fırtınalı bir günde.
Bize ayrılık vurmuş,
Ayrılığın sessizliği mesken tutmuş.

Gözbebeklerim büyür gecelerce.
Karanlık işte bu denli çökmüş yüreğime.
Ah ne acı Havsa'm, ne acı...
Gölgeler anlatır oldu sözlerimi.
Dudaklarımdan boşalan kelîmeler,
Bulut gibi dolar dolar taşar oldu.

Rüzgarlar yangınlarımı körükler oldu.
Harlanan yüreğim desem,
Görenler bedenin der.

İnce kemik yığınından bir et parçasıyım bugünlerde.
Kursağımdan hiçbir hâl geçmez oldu.
Çöreklenen bulutlar dağılmaz oldu.
Ayrılık vurdu, ölümler ölüm oldu...