Ayrılıklar kenti

Sorma ne olursun!
Aymıyor geceler sabaha.
Ayrılıklar kenti bu.
Mevsimsiz gelir hep o sonbaharlar.
Rüzgarı serttir.
İnsanı...
İnsanını hiç sorma.
İnsan insana yük oluyor bu zamanda.
Ben de yük olmuşum bir insana haberim olmadan.
Sessizce ve ansızın...
Sen olma!
Ne insana yük ne kalbine ne hayata.
Burası ayrılıklar kenti unutma!
Tüm yolların sonu ayrılışlara çıkar bura da.