Bana biraz mutluluk ve gitmeyecek insanlar verin. Şu önce kendinizi sonrasında da beni kandırdığınız yalanları söylemeyi de kesin artık. Geçmeyecek, geçmeyecek bu acı. Bitmiyor, bitmiyor bu dertler, sorunlar, yalanlar. Hadi gel, gel bir yalanda sen söyle. Bunların hepsinin geçeceğini söyle. Mutlu olacağımı söyle bana. İnanırım ben sana, derim ki; belki de bu sefer haklı çıkar birisi, belki de bu sefer istemeden de olsa birisi yalan söylemez. Gözlerimi kapattığımda onu hissettiğim sürece bunların hepsi nasıl geçecek. Yüksek bir ses tonuyla seslenseydim ona duyardı beni; “Bu kadar yakındı bana.” Şimdi kilometreler girdi aramıza. Yüksek bir ses tonuyla bağırsam ne olacak. Acıya dayanamıyorum, çığlıklarımı duyuyor mu? Onca şey yazıyorum. Şimdi söylesene aramıza kilometreler girse de, ben seni hissetmekten bir kez olsun vazgeçmezken, sen neden benim çığlıklarımı duymadın??
-Salih Azad
Sündüz Gölbaşı
Ulaş ona duyur sesini.Bak de ben senin için acı çekiyorum.Acı mı bu sayfalara döküyorum kimse beni anlamıyor.Bak yazar arkadaşım çabala ona sesini duyur.