Bâb-ı Dîl

Gönlümü versem yârâ ne yaralar açar
Meylimi aksetsem nice mazeret sunar

Bir ah edüp âna feryadım getirsem dile
Noksandır deyüp şol müjganıyle kırar

Ne gönülmüş şol yârdaki a felek derim
Sende gönlüm yok der hem beni oyalar

Gönlünü kaptırmış başka âdeme nideyim
Severim hem utanırım gözüm nasıl bakar

'Sevmedin' der 'inanmadım ben muhabbetine'
Işkuyla yanarım hîç dem etmez bana nazar

Ey Şükrî açılır her kapı fetholur cümlesi
Gönül kapısın çokları zorlar lakin biri açar