Baba Olmak Sonradan Öğrenilir!

"Anne olmak doğuştandır, babalık ise sonradan öğrenilir." Bu slogan cümleyi duymadan büyümek neredeyse imkansız gibidir. Çünkü meseleyi kısaca düşünmek, işin doğruluğunu anlamak için yeterli. Baba olmak uzun bir yolculukta sadece kısa mesafeyi aydınlatan farlarla ilerlemeye benzer. Neler olacağı yolun gidişatına ve babaların şoförlüğünün gelişmesine bağlıdır. Yavaş yavaş öğrenilen bu süreç annelikten daha kolay da değildir üstelik. Babalık zamanla, emekle, bilinçle adım adım yeşeren ve nihayetinde insanın bir yanını tamamlayan özel bir olgudur.

Baba olmak, çocuğunun uçurtmasını göklere yükselten ip olmaktır. Balık tutmaya giderken oltayı tutmayı öğrettiği günün hatırasıdır. En çok çocuğunun doymasını istemek, o gülerse gülmek, o uyursa dinlenebilmektir. Tıpkı anne olmak gibi babalık da büyük bir özverinin temelinde yetişir. Babalığı diğer pek çok bağdan farklı kılan ise, onun her daim heybetli ve yenilmez bir figür olarak hafızalara kazınmasıdır. Babalar kolayca ağlamaz, babalar yenilgiyi kabul etmez, babalar öyle açıktan da sevmez. Geceleri uykunda üstünü örterken sakince yanağına kondurulan öpücükte de görebilirsin onu, okula giderken cebine iliştirdiği harçlıkta asılı kalan emeğinde de.

Baba için çocukları onun dünya üzerinde bıraktığı en kalıcı ve özel izlerdir. Çocuklar ise babalarını her zaman şefkatiyle peşlerinden ilerleyen bir gölge kudretiyle görür. Baba olmak, cepteki son parayla bayramlık almak, maçlarda evladı rahatça izlesin diye onu omuzlarına çıkarmaktır. Aslında baba olmak, evladının kendisi gibi dertlerini de omzuna yüklenmektir. Ömür boyu hiç eksilmeyen, aksine giderek büyüyen ve asla pişman olunmayan bir bağın daimi koruyucusu olmaktır. Çünkü annelik doğuştandır, babalık ise sonradan ve sevginin sihirli gücüyle ilmek ilmek işlenir.