Babalar Günü

Birçoğumuzun ortak sorunu babalarımızın kalbimizde açtığı yara. Hele ki kız çocuklarının ilk aşkı olan babalar, hayata 5-0 geriden başlamamıza sebep olan sorumsuzca çocuğunu ortada bırakıp giden vicdansızlar. Geride nasıl bir enkaz bıraktığınızı bilmeden, keyfinize göre gittiniz eyvallah! Bazılarımızın babaları da şehit düşerek, vatan uğruna can vererek veya başka sebeplerle vefat ettiler. Onlar da aramızdan sorumluluk sahibi olarak ayrıldı. Arkasında kimleri bırakacağını, kimlerin nasıl üzüleceğini, nasıl ağlayacağını, nasıl kahrolacağını bilerek vefat ettiler. Sizin de, mekanınız cennet olsun güzel insanlar.

Erkek çocukları içinse, baba kavramı bambaşka bir model, babalarına bakarak, babaları gibi davranmaya çalışarak büyümeye çalışırlar. Durumu eşit olarak ele alırsak, kız çocuğu içinde erkek çocuğu içinde baba vazgeçilmez bir karakter olur. Babanın yokluğu en çok çocuklara koymaz mı zaten. Başlarında sadece hem annelik, hem de babalık yapan bir anneleri olur. Güçlü kadınların, masum çocukları...

Sabah kalkıp tarihe baktıktan sonra, o günün babalar günü olduğunu fark edip, geri uyumak da acıya dahil sanırım. Bu acıyı bilmeyenler hiçbir şeyin farkında değil, olamazlar da zaten, o yüzden kimse kimsenin acısını anlayamaz.