Rahmetli Babam anlatırdı;
“Siz, siz olun kimseye kim olmayın!.. Bu kiminler iflahımı söktü…”
İman, ahlak ve fazilet sahibi bir adam ölmeden önce çocuklarına; “Mezarımı büyükçe kazın, bir kişi bulun ve benimle bir gece mezarda kalsın” der.
Adam ölünce vasiyeti yerine getirilir. Oda büyüklüğünde bir mezar kazıyıp, köyün en korkusuz olarak bilinen birini babalarıyla birlikte mezara korlar.
Gece sorgu-sual melekleri gelir. Adamı görünce, “Nasıl olsa ölü bizim, biz önce şu diriyi hesaba çekelim” derler.
Başlarlar sorgu suale;
Kiminle gezdin?
Kiminle yedin içtin?
Kimin peşinden gittin?
Kimin aklına uydun?
Kiminle kimin hakkını yedin
Kiminle kimleri kandırdın?
Kiminle kimlere zarar verdin?
Kiminle kimin dünyasını yıktın?
Kiminle dedi kodu yaptın?
Kiminle kime iftira attın?
Kiminle kimi aldattın?
Kiminle kimi satışa getirdin?
Derken bu sorgu sual sabaha kadar sürer…
Sabah olur çocukları adamı mezardan çıkarırlar.
Adama gece ne olup bittiğini sorarlar;
Adam ter kan içindedir, ağzından iki cümle çıkar;
“Siz, siz olun kimseye kim olmayın! Bu kiminler iflahımı söktü…”