Babam Diyârı

Sessiz sedâsız çağlıyordu geceler,
Sanki bir ırmak kıyısında.
Bir ay yolculuğuna çıkar gibi...
Sessiz sedâsız ışıldıyordu renkler,
Sanki karanlıklar ardında,
Bir ay ışığından dökülür gibi...

Sessiz sedâsız çağlıyordu geceler,
Uçuşan kanatlar vardı gökyüzünde,
Yere inen simsiyah ruhlar vardı.
Uçuşuyor kanatlı bir rüzgâr,
Uçuşuyor gövdesinde ilkbahar.

Sessiz sedâsız çağlıyordu geceler,
Geceyi saran kara bulutlar var,
Sisli bulutların ötesinde bir damlası var.
Damlanın üzengi kelebek kanadıydı,
Kanatlarından akıyordu feryâdı.

Sessiz sedâsız çağlıyordu geceler,
Hiç bilinmeyen dünya eşiğinde,
Hiç bilmeyen ruhlar eşliğinde.
Babam diyârından bir anı çalındı gözlerime,
Bundan dolayı akıtılıyordu gözlerine.

Sessiz sedâsız çağlıyordu geceler,
Babam diyarından nâmeler tütüyor gecelerde.
Babam diyarından yollar açılıyor günlere.
Seven sevdiğine mâşuk,
Seven sevdiğine mâdurdu geçmişte.
Bir sıcak yuvaydı hayaller,
Yolları üşütüyordu yaşanan geçmişler.

Sessiz sedâsız çağlıyordu geceler,
Gidilen her şey yoruluyordu,
Giden kişi ise yorgundu.
Muhabbet edilen kişi hüzün diyarında heziyete uğrayandı.
Gönül ister miydi çile çekmek?
Gönül ister miydi kavuşulamayan diyarlara göç etmek?
İstenmeyen her şey bir özlem diyârına kavuşuyordu.
İstenmeyen her uyku bir anıya sürülüyordu.

Sessiz sedâsız çağlıyordu geceler,
Kelimelerin sırrı vardı içinde.
Kelimelerin cümleleri vardı,
Hisleri vardı senin izninde.
Belki can sıkıntısından duvar tabanlarına bakmaktı.
Belki yaz sıcağında Seyit Tepesine çıkmaktı.
Belki bir diş ağrısında alıç dalını kırmaktı.
Belki de hepsi senin uydurduğun geçiştirme bir yalandı.

Sessiz sedâsız çağlıyordu geceler,
Hayallerde vardır bir umut bilir misin?
Babam diyarından gelen baba yarım.
Ümît bir vuslattır,
Bu bir sürgün kesit.
Sessiz sedâsız vardır senin derdin.
Elediğim geceler hep senin derdin.
Yiğit olan çıksın meydana dendi.
İnsanım diyen dönsün sözündeki sırra dendi.
Ne oldum ne bittim ki.
Belki de ben döndüm,
Ve öldüm...
Sen yittin,
Ve böylece bittin...