BABAMIN GİTMESİ/ 28.11.2020

Nerden başlasam lafa, nasıl anlatılır ki sensizlik, bu o kadar kötü bir his ki, anlatamayacak kadar çaresiz, yaşamak kadar zor, kelime bulamayacak kadar kötü bir şey. Babam yine aynı sofrada oturacak mıyız? sen yine bir yanını ayırıp, "burası kızımın yeri oturmayın" diyecek misin? bir yeri temizlediğim de, dağıtıp ben görmeyeyim diye toplayacak mısın?
Babam, en önemlisi de beni yine her zaman olduğu gibi, her şeyden ve herkesten korkacak mısın? Şuan anladım her şeyi "beklemenin ne kadar zor olduğunu, ne kadar kötü olduğunu sabrın ve mucizenin ne kadar önemli olduğunu", senden başka kimsemizin olmadığını öğrettin bana. Kelime bulamıyorum seni anlatmaya ve anlatılmayacak kadar; güzelsin, özelsin, değerlisin, her şeysin. Hiç bir zaman yaşadıklarımın tekrarını istemezdim ama senin gülüşlerini, sevinçlerini, şakalarını, konuşmalarını, kokunu, kısacası seni tekrardan yaşamak o kadar çok isterdim ki…

Ne kadar önemliydin benim için. O yüzünde ki gülüşün, benimle çocuklaşmanı çok özledim bir bilsen. Hiç bir zaman benim büyüdüğümü kabullenmedin. Gözünün önünde, yanından hiç ayrılmayan, her sofrada yanında oturan küçük kızın gibi gördün. Yolda yürürken bile, bu yaşta elimi tutup karşıdan karşıya geçirmen, sırf ben istemiyorum, seni paylaşamıyorum diye benden başka kimseyle fotoğraf çekilmezdin, elini tutmazdın. Sen bir tek benim babamdın kimselere vermezdim seni. O kadar çok şanslıydım ki, senin gibi bir babam olduğu için. Bir tek sen benim huylarımı, nazımı çekiyordun. Bir tek "sen beni ben olduğum" için seviyordun. Sana sarılmak, dokunmak varken, toprağına dokunmak o kadar çok acı ki. Hiç bu anı düşünmemiştim çünkü sen yanımdayken acı çekmiyordum baba. Sen varken kötü düşünmek bile gelmezdi aklıma. Seni anlatmaya kelimeler yetmez. Tüm güzelliğin, özelliğin, sen hep kalbimde en güzel yerdesin. Ben senin özel kızındım babam. Yapamıyorum sensiz olmuyor. Güzel günlere beraber gittik, artık bu hayatta güveneceğim, sabrım, inancım kalmadı çünkü sen benden gittin artık, ben seninle güzeldim baba.

Bugün tam 40. gün oldu sen yanımdan git gideli. Herkese zaman hızlı geçse de, bana 40 yıl gibi geçiyor. Her saniye sensizlik, çaresizlik, acı tarif edilmeyecek kadar bir his çünkü ben bir tek babamı kaybettim. Ezan bile seni hatırlatıyor bana, her yer sen olabilir mi baba? Benim hayatım senmişsin.

Bugün tam 52. günün babam beni bırakalı, gücümün bittiği, umutlarımın son bulduğu, yaşama sevincimi kaybettiğim ve en önemlisi hayatımın en değerliğimi kaybettiğim bir gün. Senden başka kimim var ki, kim anlayışlı olur, kim senin gibi düşünür...
Sen her şeyimdin, herkes mutluluğun peşindeyken, kimsenin umrunda bile değilken, sensiz nasıl geçecek günlerim. Kelimeler bulamıyorum artık, senin yokluğunda her şey tükendi "mutluluk, güzel günler, her şey seninle beraber gitti babam.

Günler , aylar ne çabuk geçiyor babam.
Bir türlü alışamıyorum, kabullenemiyorum, inanmak istemiyorum yokluğuna, kendime gelemiyorum baba. Senden sonra her şey bana çok anlamsız geliyor. Benim bu hayatta büyük kayıbım olamaz ki, çünkü benim her şeyimdin, tek dayanağım sendin, tek gücüm sendin. Yaşım kaç olursa olsun, hep kıskanırdım seni, bir tek benim babamdın. Demek ki, her güzel şeyin bir sonu varmış. Bir yıldız gibi kaydın be babam, bak şimdi ne hayatım kaldı, ne de yaşamım.
Hayat, sen gittikten sonra ne kadar önemsiz, değersiz oldu baba. Tüm güzellikler son bulmuş gibi. Bak bugün 100. Günün oldu, sensiz nefes almak o kadar çok zor ki, buna yaşamak denmez. Seni görememek, o güzel kokunu alamamak, sarılamamak o kadar çok ağrıma gidiyor ki…
Her şey boş ve anlamsız ki, hiçbir şey senin kadar huzur, güven vermiyor bana. Beni korumasız, kanatsız bıraktın baba. Tek değerlim, tek gerçeğim, tek güvendiğim adam sendin. Senin için katlandığım bu dünya da nasıl yaşarım ki. Sensiz her gün, her saniye ömrümden ömür gidiyor, ben sensizliğine alışamıyorum alışamıyorum babam. İnsan kalbi atmazsa yaşayamaz ki, ama benim kalbim kırıklar içinde.

Nasılda geçiyor günler, aylar, saatler... Bir insan yaşarken ölür mü? Babam bunu bir tek sende hissediyorum, nefes alırken aslında hiç kalp atmıyormuş gibi her şey durmuş gibi bende. Sen beni bırakıp gittiğin günden beri ben kendime gelemiyorum, kızını bir başına bırakıp öylece gittin şimdi üzerler, kırarlar beni senden başka kim koruyacak, kim kızıma karışmayın diyecek, kim elimi tutacak babam... senin acından başka hiçbir şey kalbimi paramparça edemez çünkü kimse senin gibi layık değil baba. Ben bir tek senin yokluğunda kayboldum, kocaman bir boşluğun içindeyim kendimi bulamıyorum, hala bir küçük kızınmışım gibi gelmeni, ezan okunduğunda camiye gidip, sanki dönmeni bekliyorum. Senin yerin bende o kadar büyük ki acında bir o kadar beni yaralıyor babam. Gel artık bak çok kötü geçiyor hayatım, gel de bu dünyada katlanacak bir sebebim olsun, gel de bir mutluluk göreyim baba, gel de eskiden verdiğin huzur, mutluluk, tüm güzel şeyler bir daha göreyim... Hiç bir şey sen kadar önemli, değerli değil, tek gerçeğim, tek doğrum sendin, tüm hayatım sendin babam. Hayatın hala devam etmesi ve benim bunu hissetmemem çok kötü çünkü ben hala senin yokluğuna kabullenemedim ve hiç bir zaman da kabullenmeyeceğim, kendime gelmeyeceğim ben sen varken bendim baba, tüm kötülükler etrafımda sen yanımda olsaydın bu kadar pislik bana yaklaşamazdı, beni her şeyden korur kollardın. Tek duam sana kavuşmak babam çünkü benim sen olmadan bir hayatım yok ben sensiz yapamıyorum olmuyor... Çok ama çok özlüyorum...

Günler geçtikçe zorlaşıyor babam. Sensiz kalmak çok ağrıma gidiyor. Sen olmadan geçmiyor zaman. Her şey sen varken güzeldi, çünkü güzelleştiren bir tek sendin babam. Bu hayatta bir şeyi çok özleyeceksem oda baba demeyi, Bunlar sen gittikten sonra hiç diyemedim, bir sana yakışıyor bir sana ait çünkü babam. Hiç bir zaman dinmeyen, bitmeyen bir acı bıraktın bana. Bana göre geçmeyen zaman, su gibi akıp gidiyor. Bugün 5. Ayın oldu babam benden gideli. Dile kolay olan bu zaman geçmiyor sensiz. Senli günler o kadar değerliydi ki, çok erken gittin. Hayallerimiz, dualarımız hep yarım kaldı, hep bir yanım eksik, yarım kaldı, hiç bir zaman gelmeyeceksin babam.
Eski günlerimi o kadar özlüyorum ki. Geçmiş o kadar değerliydi ki her bir satırlarında sen vardın çünkü. Şimdi ne kaldı geriye kocaman bir boşluk. Her şeyin daha güzel olmasını beklerken, tüm güzelliklerini aldın gittin. Sensiz ben hiç, ben olmayacağım artık.

İnsan bazen tutunmak istiyor,
Güvenle sırtını dayamak, başın sıkıştığın da sığınmak, dertleşmeye, konuşmaya her şeye ihtiyaç duyuyor ben bunları da kaybettim babam. Senin gidişinde bunlar elimden kayıp gitti. Şimdi ne olacak kocaman bir yalnızlık... Senin gitmenle benim büyümem aynı gün gibi oldu, bir anda büyümek ne kadar acı olsa da senin varlığında kendimi çocuk gördüğümü anladım. Zor geçip gidiyor zaman. Rüyalar da buluşmak dileğiyle babam.
Hani derler ya; “ zamanı geri getirseydim yapacağım çok şey olurdu” diye bende tam olarak buradayım babam, hiçbir şeyi istemezdim bir tek sen olsaydın. Bana sen yeterdin, bana bir sen iyi gelirdin. Düşe kalka değil sen gittiğinde ben büyüdüm, ben hiç dert, mutsuzluk, acı yaşamamışım sen bana hep mutluluk verdiğin için ben bu duyguları yeni yeni yaşıyorum. Sen gittiğinden beri boğazımda bir düğüm var baba içimin yorulduğunu, ağrıdığını ben o zaman hissettiğim, şimdi her aklıma sen geldiğinde hep boğazda bir ağlama duruyor... Yaş kalmadı artık gözümde... Bu dünyada en büyük kaybım bir daha baba dememem oldu, ben sana sarılarak baba demeyi çok özledim, bu yaşımda senin dizlerine oturmayı, yanaklarımı sıkmanı çok özledim... Söylesene bana güzel günleri kim getirecek ? İçinde sen olmayan bu dünyada yapayalnız kaldım, senle beraber gitti güzel günler çünkü benim bir tek bayramım sendin. Sensiz günlerde de ben yokum. Kabrin nur mekanın cennet olsun babam..

Babam, nasılda geçiyor günler, zaman geçiyor ama bende saatlerde, zamanda durmuş gibi, boşa geçiyor bir ömür sensiz. Şimdi sadece satırlara yazıyorum acımı. İnsan her şeyi unutur da yaslandığı dağı unutamaz babam. Sensiz geçen bir gün daha bitti, koca bir boş gün.. Artık acımı yazamayacak kadar büyük ve her geçen gün büyüyor... O kadar özledim ki sensiz bir anım bile olmuyor, sen benim herşeyim’din, çocukluğum’ dun, bir sende şımarırdım, nazımı bir sende geçiyordu babam, ne oldu şimdi benden baya uzağa gittin, kokun yok, gülüşün yok, özel kızım değişin yok. Ben bir daha bunları görmek için, senli günlere gitmek için her şeyimi verirdim, insan aşkı olmadan yapamaz. Sen benim ilk ve son aşkımsın babam, benim tek doğrum sendin. Benim günümde, gecemde, güneşimde, ayımda, sensin, benim neşem sensin babam. Bu hayatta bildiğim tek bir şey varsa oda çok çabuk gittin benden, hayat devam ediyor gibi görünse de bende durmuş gibi sadece, gündüz ve gece oluyor babam. Rüyamdan hiç çıkma olur mu?

Gecenin bir vaktinde yine geldin rüyama. Çok özlediğim, çok ihtiyacım olduğu bir günde geldin babam. Nasıl anlatsam ki sana, sen gittiğin günden beri mevsim kışa döndü, sokaklara hüzün, ömrüme yağmur yağdı baba. Gidersen, "karanlığın ıssız sokaklarında kaybolurum" diyecektim diyemedim babam. Konuşamadım, gidişini görmemek için gözlerimi kapattım. Diri, diri ateşler atsalardı bu kadar canım yanmazdı babam. Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden, ağlayamadım baba. Nasıl anlatsam ki, sana, içimde bir yer var seni düşündükçe orası çok acıyor babam çok.  Şimdi sen yoksun ya yanımdan aldılar götürdüler seni kara toprağa. Gözüm daldı bir ara mezar taşına, toprağını açasım geldi babam, toprağını açıp seni ordan almak istedim, doyamadım ki ben sana. Sanki yüreğimi avuçlayıp sıktılar, sanki yüreğimi benden aldılar.
"Bu yürek her şeye dayanır da, sensizliğe bir türlü dayanamıyor babam". Kalk babam kalk, kalk' ta şu yavruna bir bak, kalk' ta şu kızına bir bak. Seni çok özledim babam çok özledim.

En çokta gece olunca özlüyorum seni. Sessiz olunca her yer, sanki acı geceyi bekliyormuş gibi. Acılar gece çözülür babam, ben seni Allah'a emanet ettim, ben seni cennetin en güzel yerine emanet ettim. Keşke gelsen de biraz cennet özlese seni, keşke gelsen de o mis kokunu içime çeksem, keşke gelsen de kızına sarılsan. Keşke, keşke. Gel be babam gel, keşke' ler yerine şükürler alsa.