Bak Hayâl

Bak Hayâl!
Bugün günlerden ilkbahar,
İlk çiçek kokusu...
İlk baharın rüzgarı...
İlk senin tebessümün...

Bir güzel gülüşündü beni yıldıran,
Ve o gamzelerin beni benden alan.
O güzel gülüşlerin saklı dursun ardında,
Yoksa seni nasıl savunurum bu baharda.

Seni benden almasınlar,
Eğer alırlarsa gülüşlerim ölür,
Sonra gelir sonbahar,
Gelmesin o bahar, üşürsün.
Belki bâzı çiçeklerin donar,
Dayanamam buna ölürsün.

Derdini ver bana içeyim,
Aşk dediğin ölmez yok yere, neyleyim?
İlkler hep senin olsun Havsa'm,
İlk bahçem, can içim, can pârem...

Ey güvensiz çiçeğim!
Eğer ölürsen beni de alsınlar,
Ölüm bile ilk olsun seninle,
Belki umût eder fermânım yazılır defterime.
Kim bilir, belki sıralanır ruhumuz ve ebedî olur hayatlarımız...

"Beklemek" dedi Meczup,
Beklemek nasîbini...
Rızkını bekleyen kuş gibi,
Beklemek lazım pencere önü kırıntı taşlarını.

Seni sevene, seni senden öte sevene git.
Çünki seni seven, her sabah nasîbini vermek için bekler.
Bir kırıntı dersin gönlünden kopan,
Ama bakarsın bir kırıntıdır seni orada tutan.

Hangi sevmenin yolu varmış,
Varmalar hangi diyarmış?
Diyorlar vuslatmış,
Ben bildim, sevginin kırıntısı varmış.

Bâzen gün ışığına küsmüş ay çiçeği,
Ne kadar da çok beklemişti oysaki bugünlerini.
Her sabah ona bakıp, ona doğru dönmeyi...
Ona hasretle kalan yanını özlemle gidermeyi...

Küstürmüştü gövdesini topraksız deseni,
Gölgelerin âhenkli güneşi,
Niye göstermezsin ki şu meltemini,
Ya gel sabah ol, ya da git karanlık olma gölgelerime.
Eğer olursan benliğim gider,
Ve sen olmadan göç eder giderim...