Dolunay

Artık farklı pencerelerden izliyoruz hayatı... O sadece güneşin doğuşunu izlerken , ben ise o güneşin batışıyla batıyordum... Ne o bana her gün yeniden uyanan güneşin doğuşunu gösterebiliyordu , ne de ben ona güneşin her gün ezberlenmiş gibi batışını gösterebildim... O kadar birbirine yakınken bir o kadar da birbirine uzaktık... Geceyi kendi bendine sıkıştırmış gibiydi adeta... Her sabah açık sarı uyanan ve gözünü kıstıkça kör edercesine parıldayan... Her akşam üstü de koyulaşıp çekiliyordu gökyüzünden... Artık ruhumun gözünün aldığınca bakabiliyordum ona ama sanki sönmüş gibiydi... Ama Yorgunluktan , ama zamanın etkisinden , ama içindeki hardan... yoksa o da mı aldanıyordu dünyanın kasvetine , farklı insan hareketliliğine , değişik renklerine , kokularına , seslerine , telaşına... Öyle ya aldanmıştı... Gecenin sessiz ıpıssız karanlığını biliyordu... Gündüzleri kendi ışığıyla hayat veriyordu insanlara , hayata , dünyaya... Akşamüstü yaklaşınca yavaş yavaş benliğini salıyordu... Geceleri ise yorgun benliğini dolunaya bırakıyordu... Bazen dolunay???? , bazen hilal????, bazen yeni ay???? , bazen ise yarım????... Artık Güneş ona ne kadar benliğini yansıtabilirse (gecenin kraliçesi olan dolunay) o kadarına bürünüyordu.... Her gece gökyüzünün var olan insanları olan yıldızlar , gözünün aldığınca milyonlarca yıldız ve en parlak olanı kutup yıldızı( *ruhunuzun pusulası olarak seçtiğin her kim , ne ise*)... Bütün evrenin bir duygusu, sevinci , hüznü, üzüntüsü, nefreti, öfkesi, burukta olsa hiç bırakmadığı tebessümü... Eğer bu hislerden birini bile taşıyabiliyorsa benliğinde bu onun için "UMUT" demekti... Ya bir gün benliğini kaybedersen dediler ona , ya elinden kayıp giderse... O zaman ise bütün ışığı yok olurmuş ... Gündüz o zaman gecenin ta kendisi olurmuş... hiç görmediği , yaşamadığı... gündüz hep geceyi takip ediyordu... Artık gündüz'e gecenin şehvetli benliğini giydirilmişti... O artık kendi değildi... rengarenk doğanın artık kapkaranlık gölgeleri giydirilmişti üstüne???? ... İnsan sesleri yankılanırdı , artık gecenin insanları vardı (⭐) var olan ama sessiz insanlar... Değişik kokular barındırıyordu , artık gecenin kasvetli kokusu giydirilmişti... kaybolan umuduna umut etmek istiyordu içten içe... ama bütün hisleri yok edilmişti...
????Sabırla okuduğunuz için teşekkür ederim????
@neslihankru????✍????